پژمان خاکسار - گروه محیط زیست، واحد آباده، دانشگاه آزاد اسلامی، آباده، ایران
هانیه نوذری - گروه محیط زیست، واحد آباده، دانشگاه آزاد اسلامی، آباده، ایران

محیط زیست از ارکان توسعه پایدار در هر کشوری است. تالاب ها یکی از سه نوع اکوسیستم مهم بر روی کره زمین هستند که خواص غیرقابل جانشین اکولوژیکی برای اکوسیستم و جامعه بشری فراهم می آورند. سنجش سطح آسیب پذیری اکوسیستم های تالابی و اجزای آنها می تواند به عنوان یک ابزار موثر در راستای اولویت بندی برنامه های حفاظتی، تدوین و تقویت سیاست ها و برنامه ها، توسعه استراتژی های مدیریتی، بودجه بندی و شناسایی نیازها و کمبودهای اطلاعاتی مورد استفاده قرار گیرد. همگام با استقرار رویکرد زیست بومی و تدوین برنامه مدیریت برای تالاب های کشور، توجه به پایش و ارزیابی به عنوان ابزاری برای حفاظت از موجودی و ارزش تالاب ها، درک صحیحی از شرایط موجود و استفاده عقلانی از آنها از طریق فرآیندهای برنامه ریزی مدیریتی امری اجتناب ناپذیر می باشد. بویژه در چند دهه اخیر که تخریب و از بین رفتن سیستم های بافر ساحلی به علت اثرات منفی فعالیت های انسانی و تغییرات شدید آب و هوایی، آسیب پذیری تالاب ها را افزایش داده و پیامدهای معنادار زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی برای جوامع محلی و ساکنین مناطق تالابی در پی داشته است.

تالاب، ارزش، نیاز زیست محیطی، مخاطرات، ایران