بهروز جانی پور - استادیار دانشگاه تهران

یکی از مهم ترین مسائل و پرسش‎های اصلی در این مقاله این است که یک منظر درمان‎گرا در یک محیط و فضای درمانی نظیر یک بیمارستان بزرگ شهری چگونه می تواند در فرآیند بهبود بیماران خصوصا کودکان بیمار نقش داشته باشد؟ ازین روی تلاش دارد برای چگونگی تحقق این امر پاسخ مناسبی یافته و دستاوردهای آن را برای طراحی محوطه و فضای سبز بیمارستان‎های دوستدار کودک ارائه دهد. به همین دلیل هدف اصلی این مقاله دست یافتن به راهکارها و معیارهایی است که با استفاده از آن بتوان در طراحی فضاهای سبز محوطه‎های بیمارستانی، محیطی آرامش بخش و درعین حال درمانگر ایجاد کرد. این مقاله که در زمره پژوهش های کاربردی است و از نظر ماهیت با رویکردی نظری و تئوریک و با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی تدوین شده است، با گردآوری داده ها با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به تجزیه وتحلیل مولفه های فضاهای فیزیکی و ترکیب مناسب آن با گونه های گیاهی مدنظر در مراکز درمانی خصوصا بیمارستان‎های کودکان با رویکرد استفاده از اصول و معیارهای طرای منظر درمان‎گرا و باغ شفابخش پرداخته است. نتیجه مقاله بر این موضوع تاکید دارد که طراحی منظر تنها جنبه زیبایی شناختی نداشته بلکه با توجه به رویکرد مورد نظر و به دلیل پیوندی که با انسان برقرار می کند موجب شفای روحی و جسمی می شود. در پایان نیز نتایج پژوهش به شکل راهکارها و معیارهائی برای طراحی منظر شفابخش در بیمارستان های کودکان ارائه شده است.

طراحی بیمارستان، منظر درمان‎گرا، بیمارستان دوستدار کودک، مرکز طبی کودکان، فضای سبز بیمارستان