پریسا باباپور - کارشناسی مهندسی بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی گیلان
سمیرا تشکری - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه حکیم سبزواری
سیدطالب مومنی نژاد - کارشناسی آموزش دانشگاه فرهنگیان
فرزاد اقبالی پور - کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان پردیس علامه طباطبایی بوشهر

آموزش و پرورش به عنوان یکی از پایه های اساسی توسعه جامعه و شکل دهی به آینده نسل های جوان اهمیت بسیار زیادی دارد. آموزش به معنای انتقال دانش و مهارت ها به دانش آموزان نه تنها به منظور تامین نیازهای تحصیلی آن ها انجام می شود بلکه به منظور پرورش افرادی با توانایی ها و مهارت های گسترده تری که به آنها در زندگی روزمره و فعالیت های جسمی و روحی خود نیاز دارند. یکی از مولفه های حیاتی در فرآیند آموزش و پرورش، سواد حرکتی است. سواد حرکتی به معنای تسلط بر مهارت های جسمی و حرکتی است که به افراد این امکان را می دهد تا به طور بهتری در فعالیت های ورزشی، بازی ها، و فعالیت های جسمی روزمره شان عمل کنند. این مهارت ها از جمله تعادل، قدرت عضلانی، مهارت های ورزشی و بازی ها، و توانایی های حرکتی مختلفی را شامل می شوند. اما مساله اصلی اینجاست که چگونه می توان کیفیت آموزش سواد حرکتی را در مدارس بهبود داد؟ آیا آموزش این مهارت ها به صورت ناکارآمد انجام می شود یا ممکن است بهبودهایی در این زمینه صورت گیرد؟ آیا ابزارها و رویکردهای آموزشی مناسب برای تربیت دانش آموزان با سواد حرکتی قوی وجود دارند؟در این مقاله، ما به بررسی عمیق تری از مساله کیفیت آموزش سواد حرکتی در مدارس می پردازیم و به تدریج راهکارهایی را مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهیم که می توانند به ارتقاء کیفیت آموزش سواد حرکتی کمک کنند. این تحلیل و بررسی به معلمان، مدیران مدارس و افراد مشتاق به بهبود محیط آموزشی کمک می کند تا بهترین راهکارها را برای تربیت دانش آموزان با سواد حرکتی قوی تر و سلامت جسمی و روحی بهتر ارائه دهند.

تربیت بدنی، سواد حرکتی ، ورزش،، معلم، دانش آموزان