ناصر پورمعلم - دکترای حمل ونقل وترافیک، عضو هیات علمی دانشکده حمل ونقل، دانشگاه ا
امین محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی حمل ونقل، دانشکده حمل ونقل، دانش
فرزاد اکبری نیا - کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان
امیر حمیدی - کارشناسی مهندسی راه آهن ، دانشکده حمل و نقل، دانشگاه اصفهان

روند رشد شتابان کلان شهرها در جهان همراه با افزوده شدن جمعیت آن از یک طرف، و سرازیر شدن انواع و اقسام خودروها به داخل شهرها از طرف دیگر و همچنین نبود برنامه ریزی و مدیریت مناسب جهت سامان دهی مدیریت حمل و نقل شهری، باعث گردیده تا شهروندان جهت تردد به استفاده از وسیله نقلیه شخصی روی آورند. استفاده از خودروهای شخصی مشکلات متعددی مانند معضل ترافیک و اختلال در سامانه حمل و نقل درون شهری را موجب خواهد شد. یکی از خدماتی که در راستای جذب استفاده کنندگان از خودروهای شخصی ارایه می شود، خدمات پارکینگ می باشد. با ایجاد چنین فضاهایی، فرد مسافر با پارک نمودن وسیله نقلیه خود، وارد سیستم حمل و نقل عمومی می گردد. هر چقدر فضای مربوط به پارکینگ ها وسیع تر باشد، استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی بیشتر خواهد شد. استفاده بیشتر از این سیستم ها؛ کاهش حجم ترافیک، کاهش آلودگی های زیست محیطی و صوتی را موجب شده و با بالا بردن امنیت مسافر و عابرین پیاده، گامهای بلندی در راستای دستیابی به توسعه پایدار برداشته خواهد شد. تخصیص منابع و امکانات محدود برای ایجاد پارکینگ های شهری به نحوی که به طور موثر و مطلوبی نیازهای ایمنی جامعه را تامین کند، مستلزم ایجاد یک چهارچوب منطقی و سیستماتیک جهت تصمیم گیری اصولی است. بدیهی است بهینه کردن مکان پارکینگ های شهری (مکان گزینی) از اساسی ترین بخش های پیاده سازی این مساله می باشد.در این مقاله برآنیم با بهینه نمودن مکان پارکینگ های شهری که کمینه سازی مجموع هزینه ها را در پی خواهد داشت، زمینه ایجاد تسهیلاتی بهین و جوابگو را روی شبکه های حمل و نقل شهری، فراهم کرده و از ایده برون سپاری مشتریان، برای مشتریان مازاد استفاده کنیم.

مدیریت حمل و نقل شهری، پارکینگ های شهری، مکان گزینی، برون سپاری مشتریان