مهدی واحدی کیا - استادیار گروه زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه اراک

مطالعه حاضر به دنبال آن است که تداخل زبانی را به عنوان یکی از نمودهای بنداشت انتقال در متون شبه ترجمه ای بررسی .نماید به همین جهت سه اثر ترجمانی با محوریت مایک هامر با ترجمه گیورگیس آقاسی و سه اثر شبه ترجمه ای نوشته مشترک امیر مجاهد و محمد دلجو با محوریت همین شخصیت در ژانر جنایی و در بازه زمانی مشابه به لحاظ انتشار اثر در زبان فارسی از نظر وجود انواع تداخل زبانی با یکدیگر مقایسه گردیدند تا مشخص گردد این ویژگی ترجمانی علاوه بر متون ترجمه شده در متون شبه ترجمه ای نیز وجود دارد و بنداشت انتقال که از بنداشت های اصلی ترجمههای فرضی است در مورد متون شبه ترجمه صدق میکند. نتایج نشان داد به جز نقل قولهای نامتعارف که در هیچ کدام از متون مشاهده نشد، سایر تداخلهای زبانی در هر دو گونه متن وجود دارد و هر دو نوع متن در همنشینی نامتعارف واژه ها و ساختارهای نحوی غیر متداول بالاترین بسامد و در استفاده توامان غیر متداول از ضمایر منفصل و متصل در جمله کمترین بسامد را دارند این امر موید وجود رابطه انتقال در متون شبه ترجمه و همچنین بهره بردن این متون از ویژگیهای ترجمه ای در راستای ایجاد حس ترجمه خوانی در این متون است. طرفه آنکه در همه موارد تداخل مشاهده شده متون شبه ترجمه فراوانی بالاتری نسبت به متون ترجمه شده نشان دادند و در مجموع فراوانی تداخل در متون شبه ترجمه دو برابر متون ترجمه شده است که موید «اغراق» در بکاگیری عناصر ترجمانی و به تبع آن بنداشت انتقال در متنهای شبه ترجمه ای .است نتایج این پژوهش مقدماتی میتواند در پیشبرد مطالعات توصیفی ،ترجمه بویژه متون شبه ترجمه و ترجمههای کاذب سودمند افتد و جزیی از مطالعات استقرایی ترجمه قرار گیرد و همچنین به شناسایی هنجارهای ترجمانی زبان فارسی کمک کند، هر چند نتایج این تحقیق به دلیل محدودیت در حجم داده ها تنوع ،آثار و بازه زمانی مورد نظر تعمیم پذیری چندانی ندارد.

شبه ترجمه ، تالیف ، تداخل ، ویژگی ترجمانی ، ترجمه گونگی