شیما شریف الحسینی - دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران.
کبری نودهی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران (نویسنده مسئول)
وحید رویانی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران.

نسخه های خطی فارسی به عنوان میراثی ارزشمند، سهم مهمی در حفظ فرهنگ و تمدن ایران به خود اختصاص داده است. میرمحمد مومن استرآبادی، حکیم، معمار، شاعر و ادیب سده دهم و  یازدهم هجری قمری، آثاری از جمله دیوان شعری از خویش به یادگار گذاشته است. این دیوان به صورت تک نسخه در «کتابخانه سلطنتی کاخ گلستان» به شماره ۴۵۹ نگهداری می شود که به دلیل شباهت رباعیاتش با رباعیات خیام به عنوان نسخه خطی «رباعیات خیام» ثبت شده است. دیوان میرمحمد مومن استرآبادی از جمله نسخ خطی گرانمایه ای است که تاکنون ناشناخته مانده و تصحیح این نسخه از جهت شناخت شخصیت و جایگاه وی و آشنایی با سبک شعری و افکار و اندیشه هایش بسیار حائز اهمیت است. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تحلیل سبک شعری دیوان میرمحمد مومن استرآبادی اختصاص یافته است. محدوده و جامعه آماری مورد مطالعه، نسخه خطی دیوان وی می باشد که توسط نگارندگان تصحیح شده است. دیوان وی مشتمل بر رباعی، قصیده، غزل و قطعه است که البته بخش بیشتر آن، به قالب رباعی اختصاص دارد. طبق نتایج به دست آمده سبک شعری میرمحمد مومن، بسیار به سبک هندی نزدیک است و از لحاظ محتوایی، زبانی و ادبی بسامد ویژگی های سبک هندی در شعر او فراوان است.

دیوان, سبک هندی, میرمحمد مومن استرآبادی, ویژگی های سبکی