طاهره کریمی جلیله وندی - دانشگاه شاهد

به منظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت و کود بر محتوی رطوبت، فلاونویید و جوانه زنی بذر بالنگو شیرازی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال ۹۳ اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: تاریخ کشت پائیزه (۱۵ آبان) و بهاره (۱۵ اسفند) و کود نیتروژن، فسفر در سه سطح عدم کود، کاربرد نصف کود (۲۳ کیلوگرم در هکتار N خالص + ۶/۵۰ کیلوگرم در هکتار P۲O۵) و کاربرد مقدار کامل کود (۴۶ کیلوگرم در هکتار N + ۲/۱۰۱ کیلوگرم در هکتار P۲O۵) بود. نتایج نشان داد که بیش ترین درصد رطوبت دانه مربوط به تیمار بدون کود (۸۱۲/۲۰ درصد) و کم ترین آن مربوط به تیمار مقدار کامل کود (۱۶۵/۸ درصد) بود. هم چنین بیش ترین میزان فلاونویید مربوط به کشت بهاره (۲۶۴/۰) بود که افزایش ۹۷/۶۳ درصدی نسبت به کشت پاییزه داشت. بیش ترین میزان فلاونویید مربوط به تیمار بدون کود (۲۸۲/۰) بود که افزایش ۵۴/۹۰ درصدی را نسبت به تیمار کود کامل نشان داد. بالاترین میزان فلاونویید (۷۱۳/۰) ۲۸ روز پس از گلدهی در کشت بهاره و بدون کود و کم ترین میزان فلاونویید (۱۱۸/۰) مربوط به ۷ روز پس از گلدهی بود که در کشت پاییزه و اعمال کود کامل می باشد. هم چنین بیش ترین درصد جوانه زنی مربوط به کشت پاییزه (۸۱/۷۴) بود که افزایش ۶/۱۱ درصدی را نسبت به کشت بهاره نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد که کشت پاییزه و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش درصد رطوبت اما کشت بهاره و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش فلاونویید گردید.

تنش غذایی, رنگیزه های فتوسنتزی, کشت بهاره, کشت پاییزه, کود فسفره