شیرین مددکاردهکردی - مربی، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

مقدمه: عوامل مختلفی میتواند کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد را تحت تحت تاثیر قرار دهد.هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش از راه دور بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران انفارکتوس میوکارد بود.روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی در س ال ۱۳۹۸ ، ۶۰ بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد در بخش ccu بیمارس تان هاجرشهرکرد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند . در گروه مداخله کارگاهآموز شی از طریق نرم افزار چند رسانه ای از راه دور برای بیماران و عضو فعال خانواده برگزار شد. همچنین پیگیری تلفنی به صورت تلهنر سینگ به مدت ۱ ماه تو سط پژوه شگر صورت گرفت. در گروه کنترل مداخله ای به جز دریافت مراقبت های روتین بیمارستان صورتنگرفت. کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران قبل و ۱ ماه بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی مینه سوتا وخودکارآمدی شرر اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۱ در سطح معنی داری کمتر از ۰۵ / ۰ مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفتند.یافته ها: میانگین امتیاز کیفیت زندگی و خودکارآمدی بین دو گروه کنترل و مداخله قبل از مداخله به ترتیب (۳۱ / ۰± ۹۴ / ۲) و( ۴۳ / ۰± ۹۱ / ۲ ( و ) ۲۴ / ۰ ± ۹۲ / ۲) و (۴۱ / ۰ ± ۹۳ / ۲) بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداش تند (p=۱) . اما بعد از اجرایمداخله این تفاوت معنادار شد به گونهای که در گروه مداخله کیفیت زندگی و خودکارآمدی افزایش یافته بو .(p≤۰/۰۰۱)نتیجه گیری: آموزش از راه دور و پیگیری تلفنی در ارتقا کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران انفارکتوس میوکارد موثر بود. توصیهمی شود مداخلات آموزشی با این رویکرد توسط پرستاران در بیماران انفارکتوس میوکارد انجام شود.

آموزش از راه دور، کیفیت زندگی، خودکارآمدی، انفارکتوس میوکارد