ائلیاز برناک - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. تهران، ایران.
افسانه قنبری پناه - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. تهران، ایران.
فریبا حسنی - استادیار دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. تهران، ایران.
رعنا محمدزاده اسماعیلی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز. تهران، ایران.

این پژوهش با هدف یافتن تاثیر سندرم استکهلم بر اختلال استرس پس از حادثه با میانجی گری روش های مقابله ای در زنان تحت خشونت خانگی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمام زنان متاهل تحت خشونت خانگی بین سنین ۱۸ تا ۶۰ سالی بوده است که به مراکز بهزیستی، اورژانس اجتماعی، دادگاه عمومی خانواده شعبه ۱ و تعدادی از مراکز خدمات مشاوره روانشناختی استان تهران مراجعه کرده و اقدام به تکمیل پرسشنامه ها نمودند. در این پژوهش برای جمع آوری نمونه ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شده. ابزار جمع آوری اطلاعات عبارت بود از: مقیاس سندرم استکهلم (Graham et al. ۱۹۹۵)، مقیاس شهروندی اختلال استرس پس از سانحه میسیسیپی(Keane et al. ۱۹۸۷) ، پرسشنامه راهبردهای مقابله با استرس Endler and Parker, ۱۹۹۰)) و پرسشنامه خشونت خانگی علیه زنان(Tabrizi et al. ۲۰۱۲) . در این پژوهش برای تحلیل داده ها از مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد سندرم استکهلم به صورت مستقیم بر اختلال استرس پس از حادثه در زنان تحت خشونت خانگی  تاثیر می گذارد. همچنین نتایج نشان دادند که بین سندرم استکهلم و اختلال استرس پس از حادثه و با میانجی گری روش های مقابله ای در زنان تحت خشونت خانگی تاثیر غیرمستقیم معنادار وجود دارد.

سندرم استکهلم, اختلال استرس پس از حادثه, روش های مقابله ای, زنان تحت خشونت خانگی, خشونت علیه زنان