اسماعیل شاهسوندی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران_شمال
محمد صادق مهدوی راد - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران_شمال
محمود حبیبی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران_شمال
علیرضا مشهدی زاده - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران_شمال

قانون گذار با در نظر گرفتن ماده ۱۸ قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب و ماده ۴۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری اقدام به پیش بینی شیوه فوق العاده ای به نام اعاده دادرسی از طریق رئیس قوه قضائیه کرده است. اگرچه این شیوه، امتیازهایی می تواند از حیث پیشگیری از بقا و اجرای آرای غیرصحیح و غیرقانونی داشته باشد، با ابهامات و با انتقادات متعددی روبه روست. اصول حاکم بر دادرسی در ایران همچون اصل تناظر و اصل دو مرحله ای بودن دادرسی ماهوی در این رویه مغفول می ماند نیز، قاعده اعتبار امر قضاوت شده و تفاوت ذاتی حکم و قرار و ابهاماتی چند در این خصوص مفتوح باقی می ماند. به علاوه تحلیل و بررسی استقلال و بی طرفی دیوان عالی کشور و رابطه آن با محاکم تالی و رئیس قوه قضائیه در تبیین نقدهای وارده قابل تامل اند که باید در این نوع از اعاده دادرسی بررسی شود. مقاله حاضر، با تاکید بر رویه قضائی به بررسی و نقد اعاده دادرسی موضوع ماده ۴۷۷ ق.آ.د.ک از منظر اصول دادرسی مدنی پرداخته و راهکارهای مورد نیاز را برای نظام حقوقی کشورمان ارائه می دهد.

اعاده دادرسی, رویه قضائی, اعتبار امر قضاوت شده, اصول دادرسی, رای خلاف شرع بین