ثنا ملائی - کارشناس ارشد مهندسی معماری، دانشگاه زنجان
محمد باقری - استادیار دانشکده معماری، دانشگاه زنجان

در سال های اخیر، شاهد بروز مشکلات متعددی در زمینه های درمانی، روانی و یا حتی بروز خطاهای پزشکی در مراکز درمانی بوده ایم. ریشه ی بسیاری از مشکلات مذکور، مبتنی بر نظرات محققان، عدم توجه به کیفیت های فضایی در طراحی و اهمیت صرف دادن به عملکردگرایی بوده است. بمنظور رفع چنین مشکلاتی، رویکردی نوین تحت عنوان رویکرد مبتنی بر شواهد پا به عرصه طراحی مراکز درمانی نهاد که توانست بواسطه بررسی تجارب و شواهد موجود در این مراکز، کیفیت های جدیدی را مبتنی بر نیازهای کاربران، در طراحی فضاهای داخلی و بستر پیرامونی بازتعریف کند. به منظور تقویت کیفی بناهای درمانی و بهبود شرایط روانی بیماران و تمامی کاربران این فضا، یکی از ارکان اصلی این رویکرد توجه و بهرهمندی از قابلیت های طبیعی و ایجاد بستر سبز پیرامونی با الگوهایی هدفمند و مورد نیاز در زیر شاخه ی نظریه فضاهای حمایتی است. نظریه ای که بر این باور است که در راستای تقویت الگوهای رویکرد مبتنی بر شواهد و به منظور تاثیرگذاری بر بعد روانی بیماران و کارکنان میتوان از عو باملی عنوان حواس پرت کن مثبت بهره برد و شرایط و بستر محیطی را از استرس و سنگینی جو تا حد امکان رهانید. چنین نظریه ای، میتواند منجر به خلق مامنی امن برای تمام کاربران بشود تا بتوانند شرایط تلخ و سخت بیماری و یا کاری خود را با نگاه کردن به بستر پیرامونی از فضاهای داخلی و یا قدم زدن و گذران زمانی از روز را در محیط بیرونی، تقلیل ببخشند.

نظریه فضاهای حمایتی، رویکرد مبتنی بر شواهد، باغ درمانی، باغ شفابخش، باغبانی درمانی.