شناسایی اصول ساختاری حاکم بر فرش های ادوار مختلف ازجمله بایستگی های شناختی هر دورهای است که پژوهشگران را همواره به سوی کاربردی کردن هرچه بیشتر مطالعات فرش و یافتن معناها از پی ساختارها و تحلیل های متکی بر بینامتن ها و فرا متن ها سوق میدهد؛ در این میان، با منقوش شدن فرش بر نگاره های دورە تیموری و سدە نخست صفوی، در بیرون، نشانه ای از توانایی فراوان هنرمندان ایران در نقشپردازی و در درون، شوری به زبان نگاره ها بیان میشود و این فرش های پرنقش و نگار، همراه زندگی مردم آن عصر بازنمایی شده اند. از اینرو، این پژوهش کیفی به صورت موردی، دو نمونه از نگاره های دورە تیموری و سدە نخست صفوی را به صورت هدفمند برمیگزیند تا باهدف مطالعە ساختاری فرش های منقوش در آنها، با روش توصیفی- تحلیلی، به این پرسش اصلی پاسخ داده باشد که رابطە میان دو نظام بینانشانه ای نگاره ها و فرش های نگارین بر آنها چیست؛ از این حیث، پژوهش پیشرو داده های خود را به صورت اسنادی گردآوری کرده و در دو سطح توصیف و تحلیل به مطالعە ساختاری پیکره های مطالعاتی میپردازد. یافته های پژوهش نشان میدهد که خلق نظام های تصویری و کالمی در نگاره های مطالعاتی صرفا یک بازنمایی روایی یا تاریخی نیست و نگاره ها از متنی صریح و تکالی های خارج شده اند و عناصر تصویری حاضر در هر یک از این نگاره ها، میتوانند با یکدیگر روابط بینامتنی ضمنی برقرار کنند و بدین صورت چیستی روابط میان این متون ضمنی و چندالیهای (نگاره ها) با فرشهای منقوش در آنها آشکار شده است.