امیر فریدنیا - دانشجوی دکتری گروه زراعت ، واحد کرج ، دانشگاه آزاد اسلامی ، کرج ، ایران
طیب ساکی نژاد - استادیار گروه زراعت ، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی ، اهواز ، ایران

این تحقیق به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در ۳ تکرار در مزرعه شهید سالمی واقع در شمال اهواز در سال ۱۳۹۵ به مرحله اجرا گذاشته شد. تیمار اول شامل سه سطح نفتالین استیک اسید (صفر، ۲۰۰ و ۴۰۰ پی ­پی­ ام) و تیمار دوم شامل سه سطح سالیسیلیک اسید (صفر ، ۲ و ۴ میلی­ مولار) بود. نتایج نشان داد که روند بهبود رشد در شاخص ­های فیزیولوژیکی اندازه­ گیری شده در محلول­ پاشی با غلظت ۲۰۰ پی ­پی­ ام نفتالین استیک اسید و ۲ میلی مولار سالیسیلیک اسید بیشتر بود و کمترین تاثیر بر روی شاخص های فیزیولوژیکی رشد در شاهد (بدون کاربرد نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید) مشاهده شد. تفاوت بین سطوح نفتالین استیک اسید از نظر ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. تفاوت بین سطوح سالیسیلیک اسید هم در تمامی صفات اندازه ­گیری شده در سطح یک درصد معنی ­دار بود. در اثرات متقابل، وزن هزار دانه در سطح احتمال پنج درصد و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در اثر متقابل نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید مربوط به تیمار ۲۰۰ پی ­پی ­ام نفتالین استیک اسید و ۲ میلی­ مولار سالیسیلیک اسید با تعداد ۲۶۶۶ کیلوگرم در هکتار و کمترین آن در تیمار شاهد (بدون استفاده از نفتالین استیک اسید و سالیسیلیک اسید) با ۸۷۴ کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین وزن هزار دانه مربوط به تیمار ۲۰۰ پی ­پی ­ام نفتالین استیک اسید و۲ میلی­ مولار سالیسیلیک اسید با وزن ۴۶/۸ گرم و کمترین آن در تیمار شاهد با ۳۵/۴ گرم بود. با توجه به این نتایج کاربرد ۲۰۰ پی­ پی­ ام نفتالین استیک اسید و ۲ میلی­ مولار سالیسیلیک اسید باعث افزایش صفات مورفوفیزیولوژیکی و مولفه های تولیدی شده و در منطقه نیز پیشنهاد می گردد.

ارتفاع بوته, عملکرد دانه, نسبت سطح برگ, وزن هزار دانه