حسین پورشهریار - استادیار دانشکده روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
فاطمه فولادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
ریحان اسکندری جم - کارشناسی روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین والدگری هلیکوپتری و سازگاری تحصیلی با نقش واسطه ­ای اضطراب در بین دانشجویان بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی ۱۷۰۰۰دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود که از این جامعه تعداد ۳۳۵ دانشجو با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی خوشه ­­ای چندمرحله­ ای انتخاب شد. به منظور جمع ­آوری داده­ ها از پرسشنامه­ والدگری هلیکوپتری (پیستلا، ایزو، ایزولانیا، اورنو و بایوکو ،۲۰۲۰)، مقیاس سازگاری تحصیلی (بیکر و سریاک، ۱۹۸۴) و پرسشنامه اضطراب (بک، ۱۹۸۸) استفاده گردید. داده­ های جمع­آوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و مدل­سازی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار اسمارت پلاس وspss۲۵ تحلیل شدند. یافته ­ها: یافته­ های پژوهش حاکی از رابطه مثبت و معنادار بین والدگری هلیکوپتری و اضطراب بود (۰۱/۰P<). همچنین بین اضطراب و سازگاری تحصیلی نیز رابطه منفی و معنادار وجود داشت (۰۱/۰P<). اما بین والدگری هلیکوپتری و سازگاری تحصیلی رابطه مستقیم و معناداری به­دست نیامد ولی رابطه غیر مستقیم بین آن­ها از طریق اضطراب معنادار بود. نتیجه­ گیری: در نتیجه می­ توان گفت که والدگری هلیکوپتری اگرچه به صورت مستقیم بر سازگاری و عملکرد تحصیلی دانشجویان تاثیرگذار نیست اما با ایجاد تنش و اضطراب به صورت غیرمستقیم می ­تواند جنبه ­های متعددی از زندگی دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین آگاهی بخشی به والدین و مشاوران در مورد تاثیرات منفی و مخرب این سبک از والدگری در زمینه تحصیلی و روانشناختی فرزندان از طریق کارگاه­ های آموزشی و رسانه ­های جمعی ضروری به نظر می ­رسد.

اضطراب, دانشجویان, سازگاری تحصیلی, والدگری هلیکوپتری