فاطمه پور مهدی گنجی - کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، موسسه آموزش عالی پردیسان، فریدونکنار، ایران
سلیمان یحیی زاده جلودار - استادیار، گروه پژوهشی آموزش و اشتغال زنان، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محمدجواد رنجبر - دکتری تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

هدف: این تحقیق با هدف اصلی تعیین اثر بخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش علائم استرس و افسردگی مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی انجام گرفت. روش پژوهش: جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی در سال ۱۴۰۰ که به کلینیک های درمانی خصوصی شهر بابل مراجعه کردند. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس مبتنی بر هدف استفاده و با توجه به نوع پژوهش ۲۰ نفر مادران که دارای کودکان مضطرب داشتند، (۱۰ نفر گروه آزمایش و ۱۰ نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. و در ۸ جلسه ۲ ساعته به مدت دو ماه از بیست و چهارم فروردین ماه شروع شده و تا ۱۱ خرداد شرکت داشتند. ابزارهای مورد استفاده عبارتند از: پرسش نامه ۲۱ پرسشی افسردگی بک با ضریب آلفای کرونباخ ۷۸/۰؛ مقیاس استرس ادراک­شده کوهن (۱۹۸۳) با ضریب آلفای کرونباخ ۸۶/۰ استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها پس از جمع­آوری داده­ها، در رایانه تحت برنامه  SPSS۲۴ ثبت و از آمار توصیفی که شامل توزیع فراوانی و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطی نیز به منظور پیداکیردن اثرسنجی بر مولفه­های پژوهش از آزمون تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاکی است آموزش گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد به مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی سبب کاهش افسردگی با اندازه اثر (۸۸۷/۰)؛ استرس درک­شده با اندازه اثر (۷۲۳/۰) می­شود. نتیجه گیری: بنابراین می­توان نتیجه گرفت گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد می­تواند سبب کاهش افسردگی و استرس مادران کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی گردد

درمان پذیرش و تعهد, استرس, افسردگی, اضطراب جدایی, مادران