الهام حسین نژاد سراسکانرود - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه ، دانشگاه پیام نور قزوین
الناز بهمنی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه آزاد واحد تبریز
صغری عیسائی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی ، دانشگاه تبریز
مریم عیسائی - کارشناسی ارشد روانشاسی عمومی ، دانشگاه محقق اردبیلی

با ورود به عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات، حوزه آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تحولات اساسی شده است. امروزه مدارسی در کانون توجه قرار گرفته اند که با بهره گیری از فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) ، امکان یادگیری پیوسته متربیان را فراهم می آورند و فرصت های مناسبی را در اختیار افراد برای رشد و تجربه ی زندگی قرار دهند. سواد دیجیتال به توانایی استفاده از ابزارهای اطلاعاتی و ارتباطی و تکنولوژی دیجیتال برای پیدا کردن، ارزیابی، ایجاد و انتقال اطلاعات می گویند که نیاز به مهارت های فنی و هم چنین شناختی دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی پرورش سواد دیجیتال در آموزش و پرورش و به روش توصیفی و از نوع تحلیل محتوا انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که فناوری اطلاعات و ارتباطات را می توان به عنوان ابزاری نیرومند برای ارتقای کیفیت و کارآیی آموزش و یادگیری مورد استفاده قرار داد. از این رو پرورش و تقویت سواد دیجیتال هم در دانش آموزان و هم در معلمان در جهت بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری ضروری به نظر می رسد.

سواد دیجیتال، فناوری اطلاعات، آموزش و پرورش