مهدیه درخشان - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد واحد تهران غرب، تهران، ایران

این مطالعه اثربخشی مداخله آموزش والدین مبتنی بر طرحواره درمانی را در تغییر طرحواره های ناسازگار کودک، رفتارهای والدینی و کیفیت رابطه والد-کودک بررسی می کند. نمونه ای از والدین ها در یک برنامه ۱۲ هفته ای شرکت کردند و اقداماتی در مراحل قبل، بعد از مداخله و پیگیری انجام شد. نتایج، بهبود قابل توجهی و معناداری را در طرحواره های ناسازگار کودک نشان داد (به طور میانگین کاهش ۲۴.۵ درصدی ناسازگاری با p <۰.۰۰۱)، که نشان دهنده کاهش الگوهای شناختی منفی و پذیرش طرح واره های سازگارتر است. رفتارهای والدین نیز تغییرات مثبتی را نشان دادند، که افزایش حساسیت در والدین (به طور میانگین افزایش ۱۷.۸درصدی با P <۰.۰۵)، افزایش احساس گرمی و محبت در والدین (به طور میانگین افزایش ۱۲.۳درصدی با P <۰.۰۵)، افزایش ثبات در والدین (به طور میانگین افزایش ۹.۶درصدی باP <۰.۰۰۰) و کاهش استفاده از روشهای سخت گیرانه در تنبیه توسط آنها (به طور میانگین کاهش ۱۴.۲درصدی با P <۰.۰۱) نشان دهنده این است که مداخله تاثیر مثبتی بر کیفیت رابطه والد-کودکی دارد. این موضوع را نیز افزایش امنیت دلبستگی (به طور میانگین افزایش ۲۱.۱درصدی با P <۰.۰۰۱)، بهبود ارتباطات (به طور میانگین افزایش ۱۶.۷درصدی با P <۰.۰۱) و افزایش رضایت والدین (به طور میانگین با افزایش ۱۸.۹درصدی با P <۰.۰۰۱) تایید میکنند. این یافته ها اثربخشی آموزش والدین مبتنی بر طرح واره درمانی را در ارتقای تغییرات مثبت در طرح واره های ناسازگار کودک، رفتارهای والدینی و کیفیت رابطه والد-کودکی برجسته می کند. تحقیقات بیشتر باید حفظ طولانی مدت این اثرات را بررسی کند و طیف متنوعی از شرکت کنندگان را برای افزایش تعمیم پذیری در نظر بگیرد.

طرحواره درمانی، آموزش فرزندپروری، طرحواره های ناسازگار کودک، رفتارهای والدینی، کیفیت رابطه والد-کودک