سروش ستوده - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی برق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
عبدالرضا اسماعیلی - دانشیار پژوهشکده پلاسما وگداخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای

اینورترهای چند سطحی با بکارگیری مدارات خازن سوئیچ شونده به منظور کاهش تعداد کلیدها، کاهش تعداد منابع و کاهشپیچیدگی سیستم کنترل، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در این مقاله ساختار اینورتر ۱۳ سطحی هیبریدی متقاطع متشکل از مدارهای خازن سوئیچ شونده را مورد بررسی قرار می دهیم. اینورتر ۱۳ سطحی هیبریدی متقاطع ارائه شده تنها شامل یک منبع dc منفرد و ۱۲ سوئیچ برای تولید ولتاژ سه گانه افزایشی ۱۳ سطحی در خروجی می باشد. سطوح ولتاژ خروجی مورد نظر با عملکرد خود تعادلی خازن ها محقق می شود. ولتاژ موجود در سراسر دو خازن همیشه در ولتاژ dc ورودی Vin حفظ میشود و دو خازن دیگر به صورت خود شارژ تا Vin ۵ / ۰ شارژ می شوند که این امر باعث می شود پیچیدگی سیستم کنترل را کاهشدهد. مقایسه ارزیابی با ساختار اینورترهای چند سطحی پیشین نشان دهنده مزیت هایی مانند سوئیچ های کمتر و کاهش تنشولتاژی در اینورتر ۱۳ سطحی هیبریدی متقاطع ارائه شده می باشد. همچنین در این مقاله شبیه سازی و نتایج، تحت چندینشرایط ثابت و پویا ارائه شده است.

کاهش تعداد کلیدها، خود تعادلی، اینورتر چند سطحی dc منفرد ، خازن سوئیچ شونده، تنش کلیدها، بهره ولتاژ