محمد انصاری فر - کارشناسی پیوسته آموزش الهیات ، دانشگاه فرهنگیان آیت الله خامنه ای گرگان ، ایران.
محمد ربانی - کارشناسی پیوسته آموزش الهیات ، دانشگاه فرهنگیان آیت الله خامنه ای گرگان ، ایران.
قاسم قاسمی - کارشناسی پیوسته آموزش الهیات ، دانشگاه فرهنگیان آیت الله خامنه ای گرگان ، ایران.
رضا مجیدی - کارشناسی پیوسته آموزش الهیات ، دانشگاه فرهنگیان آیت الله خامنه ای گرگان ، ایران.

اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاقی بسط داده است و از نقش بنیادهای اخلاقی، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است. پیوند دین و اخلاق به اندازه ای عمیق و گسترده است که شاید بتوان گفت: دین و اخلاق یکی است؛ و دین عامل ایجاد خلق نیک و رفتار پسندیده اخلاقی است. بر طبق این یکی کردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد.دوره ابتدایی در آموزش و پرورش مهم ترین دوره محسوب میشود » که تداوم بخش تکوین شناختی، زیستی و اجتماعی کودک است« دوره مثمر به ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران بوجود می آید، می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود. تربیت، مفهوم پرورش و ساختن را میرساند و بس. از نظر تربیت فرق نمیکند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگر بخواهیم با اصطلاح صحبت کنیم، باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته میشود که منظور مطلق پرورش باشد. اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است، در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم، اخلاق در این معنا یکی از ثمرات، بلکه مهمترین ثمره تربیت است . بر این اساس تربیت، فعلی است که اخلاق حاصل آن است، اگرچه تمام آن نیست؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند، به جهت اینکه به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمیگردند؛مثلاپرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده تربیت قرار میگیرند، ولی چون مستقما۰ی با صفات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمیگردند.

ابتدایی ، دین ، دانش آموزان، معلم ، تدریس