تاجبخش فنائیان - استادیار دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
حسن فرضی پور - کارشناس ارشد کارگردانی، دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

چکیده در این مقاله به ارتباط هرگونه مرگ خودخواسته سنتی ژاپنی "هارکی ری" و"سپ پوکو"، "جین شی" و " شینجو" با شرافت سامورایی: "بوشیدو" و تعهد اجتماعی، اخلاقی:" گی ری" طبقات مختلف اجتماعی (سامورایی­ها، کشاورزان، پیشه­ وران و بازرگانان) و تاثیراتی که مرامنامه سامورایی­ها بر آثار ادبی نمایشی دوران خاندان " توکوگاوا"ی ژاپن خصوصا "خودکشی عشاق در سونه زاکی" (۱۷۰۳) "کانادهن چوشینگورا" یا پیمان­نامه سامورایی­های وفادار(۱۷۴۸) گذارده، پرداخته می­شود. به عبارتی با توجه به کتاب هاکاگوره،به چگونگی تجلی فرهنگ درون سامورایی­ها بر نحوه رفتار شخصیت­های جامعه نمایشی، پرداخته می­شود. نمایشنامه­نویسان دوران توکوگاوایی، به ویژه "چیکاماتسو مونزایمون"  و " تاکدا ایزومو"، از مرگ خودخواسته به عنوان عملی نمایشی که، راه­حل جدیدی را به همراه داستان­هایی از نویسندگان معاصر با خود برای نمایشنامه­ها به همراه دارد، سود می­برند. دوران جدیدی در ادبیات نمایشی ژاپن بخاطر تغییرات سیاسی اجتماعی و صد البته اقتصادی شکل می­گیرد. دورانی که آثار باشکوهی را به ادبیات نمایشی جهان تقدیم می کند. روش پژوهش مقایسه تطبیقی نمایشنامه­های دوران توکوگاوایی و متن کتاب هاکاگوره بوده و گردآوری اطلاعات از طریق اسناد کتابخانه­ای انجام شده است. بدین ترتیب تاثیر تقریبا نهایی تبدیل سپ پوکو برای بوشیدو، به شینجو برای گی ری؛ باعث تبدیل شعار سامورایی­ها به نوعی درون­مایه در نمایشنامه­های این دوران شده است.

مرگ خود خواسته, تعهد اجتماعی, وظیفهء اخلاقی, نمایشنامه های دوران توکوگاوایی