زینب فردوس - دانشجو کارشناسی ارشد رشته مهندسی معماری، دانشگاه مازندران
سیدعلی سیدیان - استادیار دانشکده هنر ومعماری، دانشگاه مازندران

از گذشته تا به امروز انسان ها براساس اعتقادات و باورهای خود که شکل دهنده ی فرهنگ آن هاست، زندگی می کنند. فرهنگ شکل دهنده ی هویت فردی یا اجتماعی می باشد. نمای ساختمان ها که بیشترین ارتباط با فضای بیرونی دارد، به عنوان خارجی ترین پوسته ی بنا و شکل دهنده ی سیمای شهر می تواند تعریف کننده ی هویت شهری باشد. امروزه شهرهایی که تحت تاثیر تفکراتمدرن ایجاد شده اند و یا بخش هایی از آنها تغییر شکل یافته اند، دچار مشکل شده و دائما در پی یافتن هویت خود هستند؛ هویتی کهآنان را به گذشته پیوند دهد، ولی در عین حال برآورنده نیازهای حال و آینده نیز باشد. در سال های اخیر در استان مازندران با توجهبه جمعیت زیاد شهر های آن نسبت به استان های دیگر به علت مهاجرت از روستاهای اطراف به شهرها، وجود مراکز تحصیلی ودانشگاهی، وجود مراکز تجاری، موقعیت جغرافیایی و دسترسی مناسب، با افزایش ساخت وساز، طراحی نامناسب و استفاده از مصالح نابجا در نمای ساختمان های مسکونی و غیرمسکونی بدون توجه به بافت منطقه و مسایل فرهنگی، اقلیمی، روانشناختی، مواجه شده است. این موارد موجب شده است نمای شهری دچار تنوع و ناهماهنگی شود و با رواج مدرنیسم دچار بحران بی هویتی و عدم یکپارچگی بشود.در این پژوهش با استفاده از روش مطالعه موردی و توصیفی- تحلیلی در بستر پیمایشی به شناسایی مولفه های کالبدی و محیطی هویت بخش نمای شهری در مازندران پرداخته خواهد شد. برای دستیابی به این منظور، باتوجه به وجود کهن الگوها دربناهای قدیمی شهرهای استان مازندران، بررسی متغیرهای کالبدی ورودی، سطح نما، حجم نما و الحاقات نما در خانه های قدیمی انجام خواهد شد و از نتایج آن می توان به صورت احکامی در جهت طراحی نمای بومی مازندران در راستای ارتقا هویت نمایشهری استان مازندران، بهره گیری شود.

هویت، شکل نما، نمای شهری، مازندران، بابل