زهره شهبازی - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی توسعه اجتماعی جهاد دانشگاهی
مهدی مبارکی - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی توسعه اجتماعی جهاد دانشگاهی
نجمه سادات مصطفوی - عضو گروه پژوهشی توسعه اجتماعی جهاد دانشگاهی، استان مرکزی

کیفیت زندگی به مثابه یکی از مهم ترین شاخص های توسعه اجتماعی، اصلی ترین هدف اجتماعی کشورهاست، اما دانش موضوعی آن در ایران به شناخت دقیق از وضعیت موجود نرسیده است و نتوانسته در هم کنشی با سیاست گذاری به تغییر و بهبود در این زمینه کمک نماید؛ بنابراین، سنجش وضعیت موجود کیفیت زندگی از طریق شاخص های معرف و قابل استناد در مناطق مختلف کشور ضروری است. این مقاله به کیفیت زندگی به مثابه شاخص توسعه اجتماعی پرداخته و در چهارچوب روش تحلیل ثانویه کمی، پس از رفع چالش های متدولوژیک و دستیابی به ۴۲ معرف در دو دسته شاخص عینی و ذهنی، به بررسی و رتبه بندی آن ها بر مبنای میانگین کشوری پرداخته است. نتایج بررسی کیفیت زندگی در ایران، شکاف و پراکندگی بین استان ها را نشان داد. بر این اساس، میانگین کیفیت زندگی فقط در استان های تهران، یزد، سمنان، بوشهر، اصفهان، البرز، مازندران، قزوین و مرکزی بالاتر از میانگین کشوری است و امتیاز آن در سایر استان ها پایین تر از میانگین کشوری است.

Quality of life, social development, objective index, mental index, کیفیت زندگی, توسعه اجتماعی, شاخص عینی, شاخص ذهنی.