حسین ایراندوست - بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
عباسعلی قیصری - بخش تحقیقات علوم دامی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، اصفهان، ایران
محمد ایراندوست - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر جیره های حاوی سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر توان تخم گذاری و قدرت جوجه درآوری مرغان مادر بومی سپاهان انجام شد. در این پژوهش سه سطح انرژی قابل سوخت وساز (۲۴۰۰، ۲۵۵۰ و۲۷۰۰ کیلوکالری در کیلوگرم) و دو سطح پروتئین خام (۱۴ و ۱۶ درصد) با  پنج تکرار بررسی شد. آزمایش از سن ۴۲ هفتگی شروع و طی سه دوره ۲۸ روزه تا پایان ۵۳ هفتگی ادامه داشت. در طول دوره آزمایش و در سه مرحله تخم مرغ ها به دستگاه جوجه کشی منتقل و راندمان باروری، قدرت جوجه درآوری، وزن جوجه یک روزه و درصد وزن جوجه به وزن تخم مرغ های قابل جوجه کشی اندازه گیری شد. در کل دوره آزمایش، میزان مصرف خوراک، وزن تخم مرغ و درصد تولید تخم مرغ تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. وزن توده ای تخم مرغ با جیره های حاوی ۲۵۵۰ کیلوکالری به طور معنی داری بالاتر ازمرغ هایی بود که از جیره های حاوی ۲۴۰۰ کیلوکالری تغذیه شدند (۰/۰۵>P). ضریب تبدیل خوراک به تخم مرغ نیز با جیره های حاوی ۲۵۵۰ کیلوکالری پایین تر از ۲۴۰۰ کیلوکالری بود (۰/۰۵>P). بالاترین میزان نطفه داری و جوجه درآوری در تیمارهای حاوی ۲۵۵۰ کیلوکالری انرژی حاصل شد (۰/۰۵>P). با توجه به نتایج حاصل، برای تغذیهمرغ های مادر بومی سپاهان با سنین ۴۲ تا ۵۳ هفته جیره حاوی ۲۵۵۰ کیلوکالری انرژی قابل سوخت وساز و سطح ۱۴ درصد پروتئین خام در دوره تخم گذاری مناسب می باشد.

انرژی قابل سوخت و ساز", پروتئین خام", جوجه کشی", عملکرد", ", مرغ مادر بومی"