فاطمه سادات فاطمی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی کیش، کیش، ایران
مهوش مافی - گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد لاهیجان، لاهیجان، ایران
قمر کیانی - گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، زنجان، ایران

رفتاردرمانی دیالکتیکی یکی از مهمترین رویکردهای درمانی است که بی ثباتی عاطفی و تکانشگری را هدف قرار داده و بهبودیزیادی را باعث شده است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تعارضات زناشوییزنان شاغل شهر اصفهان، بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان شاغل شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه اینپژوهش شامل ۴۰ نفر از زنان شاغل اصفهان بود که به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش (هر گروه ۲۰ نفر) گماردهشدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تعارضات زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (۱۳۸۷) استفاده شد. برای آزمودنی های گروهآزمایش، ۱۰ جلسه ۲ ساعته و با استفاده از پروتکل درمانی فروزتی و همکاران (۲۰۰۷) برگزار شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفادهاز تحلیل کوواریانس و با نرم افزار Spss نسخه ۲۴ انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک بر تعارضات زناشویی (کاهش همکاری، واکنش های هیجانی، جلب حمایت فرزند، رابطه فردی و رابطه خانوادگی) زنان شاغل شهراصفهان اثربخش است (P<۰/۰۵). با توجه به نتایج به دست آمده میتوان بیان کرد که آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک موجب کاهش تعارضات زناشویی زنان شاغل شهر اصفهان شده است. بنابراین میتوان از این آموزش در راستای بهبود وضعیت روانشناختی زنان شاغل شهر اصفهان، استفاده کرد.

آموزش گروهی رفتاردرمانی دیالکتیک، تعارضات زناشویی، زنان