مژده ناصرین - کارشناسی روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور اهواز.
آرزو ناصرین - کارشناسی پیش دبستان و دبستان، دانشگاه جامع علمی کاربردی اهواز.
سمیه افشاری - کارشناسی آموزش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی شادگان.
سهیلا مستی - کارشناسی روانشناسی عمومی، دانشگاه پیام نور واحد آغاجاری

تدریس به عنوان یکی از حرفه های اثرگذار همواره بستر مهمی برای بروز و ظهور خلاقیت حرفه ای و فردی معلمان، دبیران و مدرسان علاقمند و باانگیزه بوده و هست. بی تردید خلاقیت در تدریس به ویژه در شرایط بسیار محدود کننده می تواند به منزله یک شاخصه بسیار اثرگذار در نیل به اهداف آموزشی و یادگیری عمل نماید. از این رو این قابلیت در کنار سایر صلاحیت ها و شایستگی های کلیدی، عامل مهمی در موفقیت حرفه ای تلقی می گردد. نوآوری و خلاقیت از جمله شایستگی های بسیار مهم در یک جامعه مبتنی بر دانایی است. با این وصف، سوال اساسی این است که آیا معلمان ما از شجاعت کافی برای نادیده گرفتن سیکل روتین آموزش برخوردارند و می توانند دانش آموزان را به تامل و تفکر عمیق تر و خلاق نسبت به مسائل جهت دهند یا خیر؟ تردیدی نیست که در شرایط نوین اقتصادی، نوآوری در پرتو تلاش هم افزایانه تیم های پیشرو از نیروهای خلاق حاصل می گردد. به هرحال خلاقیت پدیده ای عمیقا اجتماعی است و عمده ترین ایده های خلاق از طریق حلقه های خلاقیت و مبتنی بر همکاری پدید می آید. با این حال تعداد کمی از مدارس هستند که به دانش آموزان یاد می دهند تا به خلق ایده و دانش بپردازند.

آموزش و پرورش، تدریس، دبیران، خلاقیت، مقطع ابتدایی.