معصومه بومی قوچان عتیق - Student Research Committee, Brijand University of medical science, Iran
آرش قربانی - Student Research Committee, Brijand University of medical science, Iran
اصغر زربان - Birjand CardioVascular Diseases Research Center, Birjand University of Medical Sciences, Birjand, Iran.
مجید شایسته - Infection Diseases Research Center, Brijand University of medical science, Iran
محمد ملکانه - Infection Diseases Research Center, Brijand University of medical science, Iran
ریحانه هوشیار - Cellular and Molecular Research Center, Brijand University of medical science, Iran

زمینه و هدف: از مهمترین عوارض بیماری دیابت نوع دو، استرس اکسیداتیو و دیس لیپیدمی آتروژنیک می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان نشانگرهای زیستی استرس اکسیداتیو سرمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو با افراد نرمال و ارتباط ان با فاکتور خطر شاخص اتروژنیک پلاسمایی بود. روش تحقیق: در این مطالعه ۵۰ بیمار دیابتی نوع دو مراجعه کننده به بیمارستان اموزشی و ۵۰ فرد سالم از پرسنل اموزشی که بین سنین  ۲۷-۷۰ سال بودند جمع اوری شدند. میزان ۸-OHdG  و MDA به ترتیب با روش های الایزا و TBARS اندازه گیری شده و بر اساس پروفایل لیپیدی حاصل از دستگاه اتوانالایزر شاخص پلاسمای اتروژنیک محاسبه گردید. یافته ها: دو گروه مورد مطالعه از نظر برخی ویژگی های دموگرافیک مانند سن و جنس همسان شدند. میزان سرمی ۸-OHdG و MDA و AIP به طور معنی داری (۰۵/۰P<) در بیماران دیابتی نوع دو نسبت به نمونه های کنترل سالم بیشتر بود. همچنین رابطه مثبت و معنی داری بین MDA و AIP وجود داشت (۰۵/۰P<، ۳۱/۰r=)؛ در حالی که هیچ رابطه معنی داری بین ۸-OHdG و MDA دیده نشد (۹۱/۰=P، ۰۲/۰r=). نتیجه گیری: میزان بالای پراکسیداسیون لیپیدها و اکسیداسیون DNA در بیماران دیابتی نوع II می تواند گویای میزان بالای استرس اکسیداتیو این افراد و ایجاد عوارض قلبی و عروقی باشد.

Type ۲ Diabetes, MDA, AIP, ۸-OHdG., دیابت نوع دو, MDA, ۸-OHdG, AIP