مهناز رضائی - مدرس گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران،
رضا محبی - استادیار گروه معماری و شهرسازی، دانشکده عمران و مکانیک، دانشگاه غیاث الدین جمشید کاشانی، قزوین، ایران.
یگانه عبدالهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده عمران و مکانیک، دانشگاه غیاث الدین جمشید کاشانی، قزوین، ایران.

بیماری پروانه ای حاصل جهش ژنتیکی و اکثرا ازدواج های فامیلی است که دارای پوستی نازک و زخم های عمیق می باشند، که باعث شده است زندگی روزمره ی آنها تحت تاثیر قرار بگیرد. این بیماری به علت مراقبت های پوستی، نیازمند فضاهای خاص می باشد. در پژوهش های صورت گرفته نشان داده شده است با خنک نگه داشتن دمای محیط می توان به کاهش التهاب درد کمک نمود، متاسفانه چنین فضایی برای این بیماران که متناسب نیازهای روحی و جسمی آنها باشد، وجود ندارد. هدف از این مقاله شناسایی عوامل موثر بر طراحی مراکز اقامتی درمانی کودکان پروانه ای و نقش رویکرد زمینه گرا در طراحی مراکز اقامتی درمانی می باشد. در این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی مولفه های موثر و در ادامه به روش کمی و از ابزار پرسشنامه استفاده شده است که جامعه ی آماری بیماران پروانه ای شناسایی شده ۹۵۰ نفر می باشد و با استفاده از روش و جدول مورگان برای تعیین حجم نمونه، ۲۷۴ پرسشنامه در اختیار بیماران قرار گرفته است. با استفاده از نرم افزار SPSS به تحلیل مولفه های موثر پرداخته شد. دراین مقاله عواملی همچون تاریخی، فرهنگی، کالبدی، اقلیمی مورد بررسی قرار گرفته است که بیشترین مولفه ی موثر، مولفه های کالبدی و اقلیمی می باشد. با توجه به تحقیقات انجام شده، پژوهش حاضر به این نکته اشاره دارد که کودکان به طراحی فضایی که در آن قرار دارند، بسیار علاقمند و توجه به عوامل کالبدی، اقلیمی، تاریخی و فرهنگی منجر به تعامل کودک با فضای اقامتی درمانی و کاهش التهاب درد می شود.

بیماری پوستی, طراحی مراکز اقامتی درمانی, کودکان پروانه ای, معماری زمینه گرا