فاطمه تابش - کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
سودابه بساک نژاد - استاد گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
مریم خداکرمی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

هدف این پژوهش مطالعه ی رابطه ی شفقت به خود و انعطاف پذیری شناختی با رضایت از زندگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل ساکن اهواز بوده است که از میان آن ها ۱۰۰ نفر با روش نمونه گیری غیر تصادفی دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش شفقت به خود از پرسش نامه ریس (۲۰۱۱)، انعطاف پذیری شناختی از پرسش نامه دنیس و واندروال (۲۰۱۰) و برای رضایت از زندگی از پرسش نامه داینر (۱۹۸۵) استفاده شد. جهت تحلیل نتایج، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد که رضایت از زندگی با نمره کلی شفقت به خود (۵۱۶/۰r=) و انعطاف پذیری شناختی (۵۱۶/۰r=) رابطه مثبت و معنی دار دارد و این دو متغیر پیش بین می توانند ۲۶ درصد رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که شفقت به خود و انعطاف پذیری شناختی، نقش مهمی در رضایت از زندگی دارند. به همین جهت می توان در برنامه های مهارت آموزی برای زنان متاهل، آموزش این دو مولفه را جهت بالا بردن سطح رضایت از زندگی در اولویت قرار داد. علاوه بر این استفاده از درمان های نسل سوم به میزانی که با این دو مولفه در ارتباط باشند تاثیر درمانی خوبی بر زنان متاهل خواهد گذاشت.

شفقت به خود , انعطاف پذیری شناختی, رضایت از زندگی