میرحسین موسوی - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه الزهراء (س)، ایران، تهران
اوین خضری - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه الزهراء (س)، تهران، ایران
حسین راغفر - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه الزهراء (س)، تهران، ایران
کبری سنگری مهذب - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد، دانشگاه الزهراء (س)، تهران، ایران

بخش مسکن همواره نقش مهمی در اقتصاد ایفا کرده است و نوسانات آن اثرات قابل توجهی بر اقتصادهای مختلف داشته است. قبل از بحران مالی ۲۰۰۷، معمولا از مدل های استاندارد برای توضیح تغییرات قیمت استفاده می شد. این مدل ها فرض می کردند که عوامل منطقی و آگاه هستند و عواملی مانند غیرمنطقی بودن و ناهمگنی افراد را که می توانند در چنین بحران هایی نقش داشته باشند، نادیده می گیرند. با این حال، مدل های عامل محور دیدگاه متفاوتی را ارائه می دهند، اقتصاد را به عنوان یک سیستم پیچیده با عوامل ناهمگن دارای اطلاعات محدود، و در تعامل با یکدیگر می دانند. در نتیجه، هدف این مطالعه ارزیابی یک مدل مبتنی بر عامل فضایی است که به طور خاص برای تحلیل بازار مسکن در تهران توسعه یافته است. نتایج شبیه سازی در یک دوره یازده ساله نشان داد که تقاضای رو به رشد خانوارهای جوان با پس انداز محدود برای واحدهای مسکونی زیر ۱۰۰ متر مربع به طور قابل توجهی قیمت این واحدهای خاص را افزایش داد و از سایر املاک مسکونی پیشی گرفت. علاوه بر این، یافته ها حاکی از افزایش قابل توجه قیمت مسکن در مناطق مرکزی شهر بود که عمدتا ناشی از هجوم خانواده های جوان به این مناطق است که به دنبال فرصت های سرمایه گذاری هستند.طبقه‎بندی JEL: R۳۱، C۶۱، C۲۵

قیمت مسکن, مدل های مبتنی بر عامل فضایی, شهر تهران