تاثیر مایه زنی باکتری های محرک رشد گیاه بر شاخص های رشد گندم در شرایط آبیاری با آب شور
عنوان مقاله: تاثیر مایه زنی باکتری های محرک رشد گیاه بر شاخص های رشد گندم در شرایط آبیاری با آب شور
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-11-1_002
منتشر شده در در سال 1402
شناسه ملی مقاله: JR_SBJ-11-1_002
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:
هوشنگ خسروی - دانشیار پژوهش و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات خاک و آب؛ سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
خلاصه مقاله:
هوشنگ خسروی - دانشیار پژوهش و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات خاک و آب؛ سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران.
منابع زیادی از آبهای شور وجود دارند که می توانند با روش های ویژه ای در کشاورزی استفاده شوند. با توجه به اینکه تنش شوری سبب کاهش رشد گیاهان ازجمله گندم می شود، بنابراین هرگونه فناوری که سبب افزایش تحمل گندم به تنش شوری شود دارای اهمیت زیادی است. کاربرد باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) یکی از راهکارهای مبتنی بر توسعه پایدار برای کاهش اثرات تنش در گیاهان است. در این پژوهش از پنج سویه برگزیده از باکتری های PGPR که بر اساس ویژگی های محرک رشدی غربالگری شده بودند استفاده شد. توان تحمل سویهها به شوری در مقادیر قابلیت هدایت الکتریکی (EC) ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ دسی زیمنس بر متر موردبررسی قرار گرفت. آزمایش گلخانهای به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط تنش شوری در طی یک دوره ۱۰۰ روزه بر رشد گندم رقم نارین در سال ۱۴۰۰ در ایستگاه مرکزی موسسه تحقیقات خاک و آب انجام شد. تنش شوری از طریق آبیاری در چهار سطح، شامل آب معمولی (هدایت الکتریکی ۰/۴۰) و آب با قابلیت هدایت الکتریکی ۶، ۱۰ و ۱۴ دسی زیمنس بر متر اعمال شد. فاکتور مایه زنی شامل سطوح بدون مایه زنی و مایه زنی با سویههای Pseudomonas putida P۱۸۶، P. fluorescens P۱۸۷، P. sp P۲۴۱، chroococcum Azto۴۷۸ Azotobacter و A۴۴۳ lipoferum Azospirillum بود. مایه زنی به مقدار دو میلی لیتر به ازای هر بذر از زادمایه با جمعیت cfu ml-۱ ۱۰۸×۱/۵ در هنگام کاشت انجام شد. نتایج آزمایشگاهی نشان داد که همه سویهها تا شوری ۲۰ دسی زیمنس بر متر کاهش رشدی نشان ندادند. نتایج آزمون گلخانهای نشان داد که آبیاری با آب شور بر همه شاخصهای رشد اثرات کاهشی معنی داری داشت. تنش در سطوح ۶، ۱۰ و ۱۴ دسی زیمنس بر متر به ترتیب سبب کاهش ۱۳/۵، ۳۵ و ۵۷ درصدی وزن تر اندام هوایی شد. همچنین سطوح یادشده به ترتیب باعث کاهش ۵/۳۷، ۵۰ و ۵۵ درصدی وزن خشک اندام هوایی شد. وزن خشک ریشه ۸۰، ۸۷ و ۹۱ درصد کاهش یافت. ارتفاع بوته ۱۱، ۱۷ و ۱۸ درصد، طول خوشه ۱۶، ۲۵، ۳۱ درصد و تعداد خوشه ۲۳، ۳۱، ۴۵ درصد به ترتیب در سطوح مختلف شوری کاهش نشان دادند. مایه زنی با باکتری های برگزیده، تاثیر معنی داری بر هیچ کدام از شاخصهای رشد گندم در شرایط تنش شوری نشان نداد. در این پژوهش نتیجه گیری شد از دلایل عدم تاثیر معنی دار مایه زنی در شرایط شور می تواند مقاوم بودن رقم نارین به شوری و عدم توان باکتریها برای ایجاد تحمل بیشتر گیاه به شوری و یا بی تاثیر شدن خصوصیات محرک رشدی باکتری ها در این شرایط باشد.
کلمات کلیدی: زادمایه, رقم نارین, کود زیستی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1787428/