CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی میزان بقاء و رشد سلول های بنیادی CD۹۳ بر روی داربست سه بعدی زیست تخریب پلی کاپرولاکتون- ژلاتین

عنوان مقاله: بررسی میزان بقاء و رشد سلول های بنیادی CD۹۳ بر روی داربست سه بعدی زیست تخریب پلی کاپرولاکتون- ژلاتین
شناسه ملی مقاله: JR_JMUMS-26-144_022
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:

فریبا ظفری - Assistant Professor, Department of Anatomy, School of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مرتضی صادقی - Assistant Professor, Human Genetic Research Center, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
احسان مقانلو - MSc in Genetics, Faculty of Medicine, Kashan University of Medical Sciences, Kashan, Iran ۴ Associate Professor, Department of Medical Genetics, Iran University of Medical Sciences. Tehran, Iran
مهرداد بختیاری - Associate Professor, Department of Medical Genetics, Iran University of Medical Sciences. Tehran, Iran

خلاصه مقاله:
سابقه و هدف: استفاده از داربست های سه بعدی با قابلیت شبیه سازی محیط سه بعدی داخل بدن، چشم انداز جدیدی در تمایز هدفدار و استفاده درمانی از سلول های بنیادی گشوده است. در این مطالعه ما به بررسی میزان سازگاری و بقاء سلول های بنیادی CD۹۳ با داربست زیست تخریب پلی کاپرولاکتون- ژلاتین پرداختیم. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، داربست سه بعدی پلی کاپرولاکتون ژلاتین با استفاده از روش الکتروریسی سنتز شد و ساختار مولکولی داربست توسط میکروسکوپ الکترونی ((SEM بررسی شد. سطح داربست توسط اشعه UV استریل سازی شد و سلول های بنیادی خونساز CD۹۳ که قبلا جداسازی شده بودند، به دو گروه کشت در محیط معمولی (plate) و کشت بر روی داربست (Scaffold+Cell) تقسیم شدند. بقاء و رشد سلول ها از طریق assay MTT و میکروسکوپ الکترونی در روزهای ۷، ۱۴ و ۲۸ بعد از کشت بررسی شد. یافته ها: بررسی میکروسکوپ الکترونی در روز هفتم نشانگر چسبندگی مناسب سلول های CD۹۳ به فیبرهای داربست و ترشح ماتریکس خارج سلولی بود. در بررسی میزان بقاء سلول ها در روزهای ۷، ۱۴ و ۲۸ پس از کشت، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت، ولی در گروه Scaffold+Cell در روزهای ۷ و ۱۴ و ۲۸ تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰۵/۰< p). استنتاج: نتایج این مطالعه نشان می دهد داربست سلولی نانوفیبر PCL دارای سازگاری بالائی با سلول های بنیادی CD۹۳ است و مجاورت با این داربست باعث افزایش بقاء و رشد سلول ها می شود. استفاده از این داربست می تواند در افزایش کارائی درمان در مطالعات بعدی در زمینه درمان آسیب های بافتی و زخم ها توسط سلول های بنیادیCD۹۳  موثر باشد.

کلمات کلیدی:
nano-fiber scaffold, polycaprolactone, CD۹۳ stem cells, growth, reproduction, داربست نانوفیبر, پلی کاپرولاکتین, سلول های بنیادی CD۹۳, رشد و تکثیر

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1787548/