الهه انتظاری - دانشجوی کارشناسی ارشد عکاسی ، دانشکده هنر و معماری ، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری ، مشهد، ایران
پژمان دادخواه - استادیار موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری ، مشهد، ایران

سفال قدیمی ترین و رایج ترین صنایع دستی مردمان ایران باستان، بستری برای نمایش احساس و بیان اندیشه های انسان بوده است . از این رو مطالعه و بررسی نقوش و تزئینات سفالینه های میبد که از لحاظ فرهنگی قدمتی قابل توجه و از نظر اقتصادی نقشی پررنگ در معیشت مردم این ناحیه دارد، افزون بر آشنایی با فرهنگ ، باورها و تفکرات مردمانی که به خلق آنها پرداخته اند موجبات تداوم استفاده از این نقوش را فراهم می سازد. بنابراین ، هدف این مقاله معرفی و بازگویی فلسفه پنهان نقوش بر دل سفالینه هایی است که هزاران سال آنها را بر سینه خود حک کرده اند. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات آن مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است . نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که نقوش سفال میبد را می توان به طور کلی به نقوش هندسی ، گیاهی ، طبیعت ، حیوانی تقسیم کرد که هر کدام دنیایی از معانی و مفاهیم را در خود پنهان داشته اند. نقش بته جقه که به احتمال زیاد از درخت سرو گرفته شده است سمبل آزادگی ، خرمی ، مردانگی و سرسبزی است . ماهی نمادی از پاکی ، طراوت، باروری است و پرنده آزادگی و پرواز و اوج گرفتن به دنیایی دیگر و دست شستن از دنیا را به را به بیننده گوشزد می کند و خورشید خانم که مظهر باروری ، زندگی و نور است مخاطب خود را به زندگی و آرامش دعوت می کند.

سفالینه های میبد، نقوش تزئینی ، نمادگرایی ، هنرهای صناعی ، هنر اسلامی