در بیشتر دره­های کوهستانی ایران طی پنجاه سال گذشته، استفاده از منابع طبیعی بویژه آب به طور مداوم افزایش یافته است. افزایش مداوم مصرف و به دنبال آن فشار بر منابع طبیعی زمینه بروز چالش­های جدی را در این مناطق به وجود آورده است. روند     بهره­برداری از منابع آب و خاک در حوضه­ی رودخانه کارده واقع در شمال شهر مشهد تحت تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی و خدماتی در طول سه دهه­ی گذشته به طور مداوم افزایش یافته است. این مساله زمینه­ی بروز مشکلات گوناگون از جمله کاهش شدید منابع آب در روستاهای پایین­دست حوضه، تشدید بیکاری و روستاگریزی را فراهم آورده است. این پژوهش به روش میدانی و با شیوه­ی توصیفی- تحلیلی به کمک مدل SWOT در راستای پایدارسازی فعالیت­های انسان، شناخت ظرفیت­های متنوع منطقه را به منظور ایجاد تنوع در اشتغال و درآمد با توجه به نگرش مسوولین محلی وجه همت خود قرار داده است. نتایج پژوهش نشان می­دهد در محدوده­ی مورد مطالعه ظرفیت­های مناسبی برای ایجاد صنایع بسته­بندی تولیدات زراعی و دامی، صنایع کوچک روستایی و فعالیت­های گردشگری وجود دارد. همچنین با تکیه بر مدیریت مشارکتی و تدوین و اجرای استراتژی­های مناسب بویژه رقابتی، می­توان از امکانات بالقوه­ی منطقه جهت ایجاد شغل و درآمد در بخش­های غیرکشاورزی به منظورکاهش فشار بر منابع طبیعی به خصوص آب استفاده کرد.

دره های کوهستانی, رودخانه کارده, مدل SWOT, مدیریت مشارکتی, استرات‍ژی های رقابتی