ام الهدی کاوه سوادکوه
معصومه ذاکری مقدم
شهرزاد غیاثوندیان
انوشیروان کاظم نژاد

سابقه و هدف: هیپرتانسیون از بیماری های شایع، مزمن و عودکننده می باشدکه به علت ایجاد تغییرات وسیع و طولانی مدت در رفتارهای مربوط به سبک زندگی، چالش برانگیز و در سراسر دنیا از نظر درمانی پراهمیت، محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اجرای برنامه خودتدبیری در ارتقاء سطح خودکارآمدی بیماران مبتلا به هیپرتانسیون اولیه می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی و دو گروهی بر روی ۱۵۰ بیمار مبتلا به فرم خفیف و متوسط هیپرتانسیون اولیه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (۷۵) و تجربه (۷۵) قرار گرفتند. مداخله شامل برگزاری کارگاه یک روزه (چهار ساعت)، طرح سناریو و سپس مدت دوماه پیگیری تلفنی بود. داده ها با استفاده از روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین گروه کنترل و تجربه از نظر میزان خودکارآمدی بعد از اجرای مداخله اختلاف آماری معنی دار وجود دارد (۰۰۱/۰p=)، یعنی اجرای برنامه خودتدبیری توانسته است سطح خودکارآمدی بیماران را افزایش دهد. استنتاج: اجرای برنامه خودتدبیری و متعاقب آن ارتقاء سطح خودکارآمدی می تواند برای متقاعد کردن بیماران به انجام تغییرات رفتاری و پایبندی به رژیم های غذایی، دارویی، ورزش و فعالیت فیزیکی و در نتیجه کنترل فشارخون مناسب و کارآمد باشد.

Self-management program, self-efficacy, primary hypertension, برنامه خودتدبیری، خودکارآمدی، هیپرتانسیون اولیه