حسین کارشکی - علوم پزشکی مازندران
علی مشکین یزد - علوم پزشکی مازندران
پروانه سودمند - علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: استیگما به بیماری های اعصاب و روان منجر به تحمیل بار اضافی این بیماری ها بر سلامت عموم می گردد. به طور کلی، استیگما وضعیت جدایی و تمایزی است که در قالب نگرش منفی شکل می گیرد. با توجه به اهمیت استیگما در زندگی و رفتار بیماران پژوهش حاضر با هدف اعتبار یابی پرسشنامه استیگما در بیماران روان انجام گرفت. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی جامعه پژوهش شامل بیماران بستری در بیمارستان ابن سینا مشهد در سال ۹۱-۹۲ بود. به روش نمونه گیری تصادفی تعداد ۲۱۰ از بیماران انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استیگما کینگ (۲۰۰۷) جمع آوری شد. روایی محتوایی ابزار با استفاده از نظر متخصصان تایید گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: اعتبار محتوا، اعتبار سازه و همسانی درونی (آلفایکرانباخ) پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفت در این پژوهش ۱۰تن از متخصصان روش تحقیق اعتبار محتوای این پرسشنامه را مورد تایید قرار دادند. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان دهنده این است که الگوی سه عاملی برازش قابل قبولی با داده ها دارد. ضریب آلفای کرانباخ نیز نشان داد که پرسشنامه استیگما از پایایی قابل قبولی برخوردار است. استنتاج: پرسشنامه استیگمای مایکل کینگ را می توان مقیاسی معتبر برای سنجش میزان استیگما در نظر گرفت.

Validation, Stigma, mental illness, اعتباریابی, استیگما, بیمار روانی