کلثوم میری اصل - دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

یکی از ویژگی­ های برجسته آثار صادق چوبک، توجه به فضاهای خارج از هنجار موجود در جامعه است. انتخاب فضاهایی چون مرده شورخانه، روسپی خانه، آغل و طویله حیوانات به­ عنوان محل سکونت شخصیت­ های داستانی که عمدتا زنان روسپی، مطرود و فقیر و بیچاره هستند، باعث تمایز آثار داستانی وی شده است. در این مقاله، با نظر به رویکرد بینارشته ای، فضاهای داستانی چوبک از منظر مفهوم هتروتوپیا از دیدگاه میشل فوکو بررسی و تحلیل می شود و با تاکید بر هویت زنان، با استفاده از روش تحلیل گفتمان انتقادی فمینیستی در این­گونه فضاها، نشان داده­ خواهد شد که آثار داستانی چوبک با به­ تصویرکشیدن فضاهایی هتروتوپیایی انحراف و بازنمایی هویت و جنسیت زنانه در این فضاها، خود به­ منزله فضاهایی هتروتوپیک از نوع مقاومت و مبارزه هستند که نمایش چنین فضاهایی سعی در نقد و نکوهش جامعه ای دارد که بستر رشد و ظهور چنین ناهنجاری­ ها و تبعیض ­هایی در ارتباط با حقوق زنان و طبیعی شدگی این تبعیض­ ها را موجب شده است.

صادق چوبک, فضاهای هتروتوپیا, مقاومت/مبارزه, بازنمایی هویت و جنسیت زنانه, ادبیات متعهد