زهره ترابی
وحید قاهری
بهناز فلک افلاکی

سابقه و هدف: از زمان معرفی قرارگیری در وضعیت خوابیده به شکم به عنوان یک مانور درمانی در بیماران مبتلا به بیماری های ریوی، مطالعات متعددی بر روی اطفال و بزرگسالان صورت گرفته است که بیشتر آن ها موید بهبود اکسیژناسیون شریانی در وضعیت خوابیده به شکم در مقایسه با وضعیت خوابیده به پشت بودند. مطالعه اخیر با هدف تعیین تاثیر وضعیت قرارگیری نوزادان نارس سالم بر روی درصد اشباع اکسیژن شریانی در بیمارستان ولی عصر شهر زنجان اجرا گردید.   مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی ، در مجموع تعداد ۸۸ نوزاد نارس سالم که صرفا از راه دهانی تغذیه می شدند و آماده ترخیص از بیمارستان بودند، به طور تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. نوزادان در ابتدا به صورت تصادفی در وضعیت خوابیده به پشت یا شکم قرار داده شدند و پس از گذشت ۳۰ دقیقه، درصد اشباع اکسیژن شریانی در مدت ۳۰ دقیقه بررسی شد. سپس وضعیت نوزادان از حالت خوابیده به پشت و یا خوابیده به شکم به وضعیت بر عکس تغییر داده شد و مراحل فوق تکرار گردید.   یافته ها: ۲/۶۰ درصد (۵۳ نوزاد) نوزادان مورد مطالعه پسر و ۸/۳۹ درصد (۳۵ نوزاد) آن ها دختر بودند. میانگین وزن و سن هنگام تولد این نوزادان به ترتیب ۹/۲۳۳۰ گرم و۳/۳۴ هفته بود. میانگین سن این نوزادان در زمان ورود به مطالعه ۲/۴ روز بود. میانگین SpO۲ این نوزادان در طول نیم ساعت قرارگیری در حالت خوابیده به پشت به طور معنی داری بیشتر از حالت خوابیده به شکم بود (۳/۳ ± ۵/۹۴ درصد در مقابل ۵ ± ۸/۹۱ درصد؛ ۰۰۱/۰ > p ).   استنتاج: نتایج پژوهش اخیر نشان داد که بر خلاف بیشتر مطالعات قبلی، وضعیت خوابیده به شکم هیچ گونه برتری بر وضعیت خوابیده به پشت در بهبود وضعیت اکسیژناسیون شریانی نوزادان نارس سالم ندارد.     شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۲ N ۱۳۸۹۰۵۰۶۳۹۰۰ IRCT

Body position, arterial oxygen saturation, healthy premature neonates, وضعیت قرارگیری بدن، اشباع اکسیژن شریانی، نوزادان نارس سال