علی محمد ناعمی - Assistant Professor, Educational Science Department, Sabzevar Branch, Islamic Azad University, Sabzevar, Iran

امروزه، پدیده خودشیءانگاری به مفهوم ارزیابی دیگران براساس ظاهر فیزیکی، زیبایی و جذابیت جنسی، پدیدهای است که منبع عمده درد و رنج زنان، به ویژه دانشجویان دختر، به شمار میآید و موجب کاهش تابآوری و خوددلسوزی و تهدید سلامت روانی آنها میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودشیءانگاری با تابآوری و خوددلسوزی دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار ورودی ۱۳۹۳ به تعداد ۶۴۷ نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۴۲ نفر تعیین شد که با روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسش نامههای استاندارد خودشیءانگاری مککینلی و هاید، تابآوری کونور و دیویدسون و خوددلسوزی نف استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که بین متغیرهای خودشیءانگاری با تابآوری و خوددلسوزی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، براساس نتایج تحقیق مشخص شد که مولفههای خودشیءانگاری (شرم بدنی، نظارت بدنی و کنترل ظاهر) توانستند حدود ۳۱ درصد واریانس تابآوری و ۱۸ درصد واریانس خوددلسوزی را تبیین کنند. بنابراین، کاهش خودشیءانگاری میتواند سبب افزایش تابآوری و خوددلسوزی دانشجویان دختر شود.

appearance control, body shame, body surveillance, resiliency, Self-compassion, self-objectification