فاطمه منوچهری - دانش آموخته دکتری،گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
رحمت بهرامی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مجید پریشان - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
رضا قادری - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

سکونتگاه­های روستایی همواره با چالش­های مختلفی مواجه بوده و از مهمترین رویکردهای برون رفت از این چالش­ها، توانمندسازی با رویکرد توسعه پایدار است؛ چرا که بی­توجهی به ارتقای ظرفیت­ها و توانمندسازی، ناپایداری روستاها را تشدید می­نماید. هدف مطالعه، شناخت و تحلیل توانمندسازی سکونتگاه­های روستایی با تاکید بر توسعه پایدار در دهستان کلاشی شهرستان جوانرود و سپس ارائه راهبرد در این زمینه است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر گردآوری داده­های پیمایشی است. محدوده مطالعاتی تحقیق شامل روستاهای دهستان کلاشی بوده که از روش نمونه گیری هدفمند ابتدا روستاهای بالای ۲۰ خانوار به جهت دارا بودن آستانه جمعیتی در دریافت خدمات انتخاب گردید و سپس با توجه به فاصله از مرکز شهرستان، از شش روستا ۴۱ نفر برای نمونه انتخاب شده است. تحلیل با روش­های SWOT ،SOAR و QSPM انجام شده است. نتیجه نشان داد که مشارکت روستایی در بروز هر گونه مخاطره محیطی به عنوان مهمترین قوت؛ راکد ماندن فعالیت­های کشاورزی و بهره برداری نامناسب از آب و زمین کشاورزی به عنوان مهمترین ضعف؛ تجاری­سازی کشت صمغ ون در اشتغال زایی به عنوان مهمترین فرصت و بروز بحران های زیست محیطی (خشک سالی و غیره) به عنوان مهمترین تهدید در راستای توانمندسازی سکونتگاه های روستایی است. همچنین از مهمترین راهبردهای توانمندسازی سکونتگاه­های روستایی مورد مطالعه را می­توان ایجاد زمینه­های لازم برای مشارکت روستاییان در تجاری­سازی و توسعه صمغ و حمایت از مشارکت مردم در توسعه فعالیت­های تبدیلی گیاه صمغ ون نام برد.

توانمندسازی, توسعه پایدار, سکونتگاه های روستایی, شهرستان جوانرود