مصطفی رشیدی - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران
محمد صادق یحیی پور - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران
محمد نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی، دانشگاه تهران

چکیده     سیاست خارجی هر کشوری تا حدود بسیار زیادی ریشه در مشخصه های ژئوپلیتیکی آن کشور دارد. برخی از کشورها بواسطه ی وسعت زیاد، شکل خاص و یا موقعیت ژئوپلیتیکی منحصر به فرد دارای اهمیتی بالاتر نسبت به کشورهای دیگر هستند. این موقعیت ژئوپلیتیکی می تواند در قالب استقرار یک کشور در سرزمین مرکزی یک منطقه و حتی جهان و یا قرار گیری یک کشور در منطقه حایل بین قدرت های منطقه ای و جهانی باشد. گاهی ادامه ی فضایی قومیت ها و مذاهب در درون چند کشور همسایه و سیاسی شدن آن ها نیز باعث شرایط فوق العاده ی یک کشور می شود. در اینجا نگارندگان درصدد هستند تا رفتارهای کشور عراق در قبال همسایگانش را از سال ۲۰۰۳ به بعد را براساس عوامل ژئوپلیتیکی مورد تحلیل قرار دهند. در این راستا این سوال اساسی مطرح می گردد که چه عوامل ژئوپلیتیکی و چگونه سبب شکل دادن به رفتارهای سیاست خارجی عراق در قبال کشورهای همسایه از سال ۲۰۰۳ به بعد می شوند؟ این مقاله به شیوه ای تحلیلی- توصیفی نگاشته شده است.

واژگان کلیدی: رفتار شناسی, ژئوپلیتیک, سیاست خارجی, عراق, کشورهای همسایه