مهدی جعفری - استادیار، مجتمع مهندسی هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران
محمدهادی حسن شاهی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه امیرکبیر، تهران،
امیر کاوه - دکتری، مجتمع مواد و فناوریهای ساخت، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران،

هرروزه، پیشرفتهای جدیدی در حوزهی فضایی، بهویژه در ماهواره ها که به یک ابزار اساسی برای سیستمهای ارتباطی مدرن تبدیل شده اند ظهور پیدا میکند. به دلیل هزینه بالا در طراحی، ساخت، پرتاب و اجرای ماموریت ماهوارهها، صنعت هوافضا و جامعه تحقیقاتی توجه خود را به ماموریتهایی که شامل ماهوارههای بسیار کوچک، پراکنده و ارزانقیمت هستند، معطوف کرده اند؛ بنابراین از کنستها که در دسته پیکوماهواره ها قرار میگیرند و زیرسیستمهایی مشابه با ماهواره ها دارند به عنوان شبیه ساز ماهواره ها استفاده میشوند. کنستها ماهواره هایی در ابعاد قوطی نوشابه هستند. زیرسیستمها، محموله و حسگرهای مورد استفاده در کنست ها با توجه به ماموریت آنها تعریف و انتخاب میشوند؛ بنابراین کاربردها و اهداف استفاده از کنستها با ماموریتهای آنها در ارتباط هستند. کن ست پس از صعود به ارتفاع صدها متری توسط پرتابگر، ماموریتهای از پیش برنامهریزی شده را در حین سقوط آزاد با چتر نجات انجام می دهد. در این مقاله، ماهوارههای کنست بهعنوان دو فعالیت فضایی - دانشگاهی، با توجه عمده بر روی ماموریتها و کاربردهای آنها بهاجمال بررسیشده است. علاوه بر این موارد، چندین ایده و نوآوری جهت کاربردها و اهدافی که امکان استفاده از کنستها را فراهم می کنند و تاریخچه ای از ماموریتهای آنها آورده شده است.

کنست، پیکوماهواره، ماموریت، کاربرد کنست