Ehsan Limooparvar Jahromi - دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
Banafsheh Habibian Dehkordi - استادیار، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران
Behrooz Oskooi - دانشیار، گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، تهران، ایران

تفسیر داده های مگنتوتلوریک در حضور اعوجاج های گالوانی ناشی از ساختارهای کوچک مقیاس نزدیک سطحی می تواند به نتایج نادرست منجر شود. ساده ترین شکل ظهور این اعوجاج ها درحالی که فقط به تغییر دامنه میدان های الکتریکی محدود می شوند، جابه جایی قائم منحنی های مقاومت ویژه ظاهری یا همان پدیده جابه جایی ایستا (static shift) است؛ که مقدار آن تنها با استفاده از داده های تانسور امپدانس قابل محاسبه نیست و در واقع جزء بخش های غیرقابل تعیین ماتریس اعوجاج است. در این تحقیق از توابع تبدیل ژئومغناطیسی (تیپر و داده های مغناطیسی افقی) برای برآورد نسبی میزان این جابه جایی و بازیافت مقاومت ویژه ظاهری معوج نشده یا منطقه ای مود TE بر اساس قانون القاء فاراده استفاده شده است. با لحاظ کردن تغییرات افقی مولفه های افقی میدان مغناطیسی، روش مورد نظر بر روی دو مدل مصنوعی اعمال شده است. به دو روش محاسباتی مختلف، اغتشاشات ناشی از ساختارهای کوچک مقیاس سه بعدی شبیه سازی شده و به مدل های مورد استفاده اضافه شدند. نتایج به دست آمده، موید دقیق تر بودن میزان جابه جایی برآورد شده نسبت به حالتی است که از توابع تبدیل مغناطیسی افقی صرف نظر و تنها توابع تبدیل مغناطیسی قائم مد نظر قرار گیرند.

مگنتوتلوریک, توابع تبدیل, جابه جایی ایستا