محمدامین جزی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران- راه وترابری، دانشگاه یزد
مجید امیدی ارجنکی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-سازه های هیدرولیکی، دانشگاه شهرکرد
امید نصیری - دانش آموخته کارشناسی مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد

یکی از بزرگترین مشکلات احداث شفت ها جهت ساخت ایستگاه های مترو و با محل ورود دستگاه های حفاری مکانیزه (TBM) بهدرون زمین، بحث تراوش آب های زیرزمینی به داخل شفت. به خصوص در مکان هایی است که از تراز آب زیر زمینی پایین تر باشد. یکی ازاین راهکارها جهت ممانعت از ورود آب به داخل شفت و ادامه روند حفاری استفاده از بتن پلاستیک جهت اجرای شمع های مماسی درمجاورت شفت ها می باشد. بتن پلاستیک نوعی بتن است که دارای شکل پذبری زیاد و نفوذیذیری کم است که کاربرد گسترده ای درآب بندی دیوارها دارد. مقاومت فشاری، شکل پذیری (مدول الاستیسیته) و نفوذپذیری مهمترین عوامل در طرح اختلاط بتن پلاستیکمی باشند. هم سو نبودن تغییرات این سه عامل به انضمام محدود بودن مدول الاستیسیته و نیز افزوده شدن ماده ای به نام بنتونیت کهطبق آزمایشات کوچکترین تغییر در وزن آن باعث تحت تاثیر قرار دادن سایر عوامل می گردد. باعث حساسیت مضاعف طرح اختلاط بتنپلاستیک در قیاس با بتن سازه ای شده است. در این پژوهش نتایج آزمایش های صورت گرفته برای طرح اختلاط بتن پلاستیک ارائه و پساز تحلیل نتایج. طرح اختلاط بهینه که شرایط مورد نیاز طرح را نیز تامین کند. پیشنهاد شده است.

بهینه سازی طرح اختلاط، بتن پلاستیک، آب بندی شمع ها، ا یستگاه های مترو