احمدعلی نوربالا - روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، بخش بیماری های روانتنی بیمارستان امام خمینی(ره)، تهران، ایران
سیدعباس باقری یزدی - ، اداره سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
محمدرضا واعظ مهدوی - فیزیولوژی دانشگاه شاهد تهران
محسن اسدی لاری - گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران
سقراط فقیه زاده - گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی زنجان، ایران
کاظم محمد - گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران
علی اصغر حائری مهریزی - عضو گروه آموزش و ارتقای سلامت، مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی، جهاددانشگاهی ، تهران، ایران
محبوبه پارساییان - دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی ایران

هدف: این مطالعه با هدف بررسی وضعیت سلامت روان افراد ۱۵ سال و بالاتر شهر تهران در دوازده سال گذشته انجام گرفته است. مواد و روش ها: این پژوهش، مروری بر دو مطالعه مقطعی توصیفی انجام شده درزمینه وضعیت سلامت روان افراد ساکن تهران در سال های ۱۳۷۸ و ۱۳۹۰ است؛ نمونه آماری این دو مطالعه به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای منظم از میان خانوارهای ساکن درمناطق ۲۲گانه شهرداری تهران انتخاب شده ؛ حجم نمونه مطالعه اول، ۵۵۶۰ نفر و مطالعه دوم، ۲۱۲۵۵ نفر و ابزار مورد استفاده، پرسش نامه ۲۸پرسشی سلامت عمومی(GHQ-۲۸)، بوده است. نتایج: یافته ها نشان می دهند که در مطالعه سنجش سلامت و بیماری (سال ۱۳۷۸)، ۵/۲۱ درصد افراد در شهر تهران از ابتلا به علایم روانی رنج می برند ( ۲۷ درصد زنان و ۹/۱۴ درصد مردان). میزان شیوع علایم روانی در سال ۱۳۹۰ به ۶/۳۹ درصد رسیده (۴/۳۷ درصد مردان و ۱/۴۳ درصد زنان) که افزایش ۸/۱ برابری را نشان-می دهد (۶/۱ برابر در زنان و ۵/۲ برابر در مردان). خطر ابتلا به علایم روانی با بالارفتن سن، بیکاری، بی سوادی و مطلقه و بیوه بودن در هر دو مطالعه افزایش داشته و علایم اضطراب در هر دو مطالعه، شایع تر از علایم جسمی سازی، افسردگی و عملکرد اجتماعی بوده است. نتیجه گیری: افزایش چشمگیر علایم روانی شهر تهران در دوازده سال گذشته، ضرورت توجه مسئولان و برنامه ریزان کشور را به پیشگیری و ارتقای سلامت روان افراد ساکن در شهر تهران نمایان می سازد.

تغییرهای وضعیت سلامت روان, طرح (پروژه) سنجش سلامت و بیماری, طرح (پروژه) سنجش عدالت-۲, تهران