مهدی محمدی - استادیار، مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشکده ی علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
امین باقری - دانشجوی دکتری، مدیریت آموزشی، دانشکده ی علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

مقدمه: از جمله مهارت ها و توانمندی های ضروری مدیران در جامعه ی دانش بنیان، مهارت های مدیریت دانش فردی است. هدف از مطالعه ی حاضر، ارزیابی مدیریت دانش فردی مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد بوده است. روش بررسی: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی مدیران آموزشی، پژوهشی، دانشجویی، اداری و مالی و مدیران گروه دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی ۹۰-۱۳۸۹ بود. بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده، ۹۱ نفر از مدیران دانشگاه علوم پزشکی انتخاب و مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، مقیاس مدیریت دانش فردی محقق ساخته است. روایی آن بر اساس روش تحلیل صوری و تحلیل گویه و پایایی آن به واسطه ی Cronbach’s alpha با نمره ی کل (۹۳/۰) مورد سنجش و تایید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و Repeated measure anlysis of variance و Multivariate analysis of variance استفاده شده است. یافته ها: مدیران دارای سطح متوسطی از مهارت های مدیریت دانش فردی بودند. تفاوت معنی داری بین ابعاد مدیریت دانش فردی وجود داشت (۰۰۰۱/۰ > P، ۶۳/۹۶ = f). همچنین، بالاترین میانگین مولفه ی مدیریت یادگیری خویشتن ۱۹ و پایین ترین میانگین مولفه ی شبکه ی همیاران دانشی ۳۷/۱۴ و مهارت های کاوشگری ۳۰/۱۴ به دست آمد. در مقایسه میان مولفه های جمعیت شناختی، جنسیت (۰۱/۰ > P، ۵/۲ = f) و نوع سازمان (دانشکده، سازمان مرکزی) (۰۱/۰ > P، ۵/۲ = f) تفاوت معنی داری یافت شد ولی در سایر مولفه ها تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: از آن جا که مهم ترین وظیفه ی مدیران دانشگاهی در کنار سایر وظایف، تصمیم گیری در زمینه ی فرایند یاددهی- یادگیری و مسایل آموزشی و پژوهشی است و از سویی، آن ها به عنوان اعضای هیات علمی نیز فعالیت می کنند، بر این اساس، برخورداری از مهارت های مدیریت دانش فردی و همچنین مدیریت یادگیری خویشتن ضروری است. واژه های کلیدی: مدیریت دانش؛ مدیران؛ دانشگاه ها

مدیریت دانش فردی, آموزش عالی, مدیریت دانشگاهی, علوم پزشکی