همایون مافی - دانشیارگروه حقوق، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه مازندران، بابلسر
حسام کدیور - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشگاه مازندران، بابلسر

براساس اختیار ظاهری نماینده، چنانچه به رغم نبود نمایندگی، رفتار و گفتار اصیل سبب شود که ثالثی به نحو معقول و البته با حسن نیت به نتیجه برسد که وی به نماینده اعطای اختیار کرده است، اصیل در مقابل ثالث حق استناد به نبود رابطه نمایندگی را نخواهد داشت. این نوع از اختیار در اسناد بینالمللی و حقوق کشورهای مختلف به رسمیت شناخته شده است. در این تحقیق بررسی شده است که آیا در حقوق ایران نیز قانون گذاران مدنی و تجارت چنین مفهومی را می پذیرند یا خیر؟ نتیجه این پژوهش نشان میدهد بر خلاف حقوق مدنی، مبنای اصلی اختیار ظاهری نماینده، یعنی نظریه «اعتماد به ظاهر»، از مواد مختلفی در قوانین تجاری ایران استنباط شدنی است و استناد به اختیار ظاهری نماینده، نسبت به قراردادهای این حوزه اعمال شدنی به نظر می‎رسد.

اختیارات نماینده, اختیار ظاهری, نظریه اعتماد به ظاهر, نمایندگی, نماینده ظاهری