مهدی کرمی مقدم - دانشگاه پیام نور
تورج سبزواری - آزاد استهبان
مهدی نورزاده حداد - پیام نور

هنگامی که جریان در یک کانال اصلی یا رودخانه به نزدیکی آبگیر می رسد، خطوط جریان به سمت آبگیر منحرف می شوند. در این حالت یک ناحیه جداشدگی جریان در آبگیر ایجاد می شود که به علت کاهش عرض جریان انحرافی باعث کاهش دبی و راندمان آبگیری می گردد. در این تحقیق برای تعیین شعاع بهینه ورودی آبگیر، آزمایشاتی بر روی آبگیر جانبی منشعب از کانال مستطیلی با ورودی گردشده با سه نسبت شعاع r/Wb برابر ۴/۰، ۶/۰ و ۸/۰ (r شعاع دهانه ورودی و Wb عرض آبگیر) انجام و ابعاد منطقه جداشدگی و همچنین ضرایب انرژی و اندازه حرکت در دهانه آبگیر محاسبه گردید. این آزمایشات در شرایط جریان انتها بسته و انتها باز در نسبت دبی انحرافی ۲/۰، ۴/۰، ۶/۰ و ۸/۰ انجام شد. با رسم خطوط جریان توسط نرم افزار Tecplot برای شرایط مختلف، مقدار طول و عرض جداشدگی تعیین و در نهایت اندازه جداشدگی برای نسبت شعاع ۸/۰ کمتر از شعاع دیگر بدست آمد. بنابراین نسبت r/Wb برابر ۸/۰ با کمترین مقدار جداشدگی به عنوان نسبت شعاع بهینه انتخاب گردید.

راندمان, شعاع بهینه, شعاع دهانه ورودی, کانال مستطیلی