موسیقی شعر یکی از بهترین مختصاتی است که به طور ذاتی ارزش و اهمیت آن را مشخص می­کند و در واقع موسیقی شعر است که ضمن این که شنیدن آن را برای گوش­ها جذاب می­سازد، راهی برای دلنشین کردن شعر است تا از این طریق مفهوم و هدفی که در بطن سخن منظوم نهفته است، سریعتر به مقصد و مقصود مورد نظر واصل گردد. منظور از موسیقی بیرونی شعر که باعث آهنگ و موسیقی کلام و زیبایی آن گردیده ، وزن عروضی است که بر اساس کشش هجاها و تکیه هاست.  دیوان نظیری نیشابوری از نظر موسیقی بیرونی و تنوع وگوناگونی اوزان عروضی به کار رفته درآن قابل توجه و ملاحظه است. در دیوان نظیری نیشابوری ۵۶۴ غزل، ۴۲ قصیده، ۳ قطعه، ۱۰ ترکیب بند و ترجیع بند و ۱۴۱ رباعی وجود دارد که مجموع ۷۶۰ قطعه شعر است. شاعر در تمام دیوان از ۹ بحر و ۳۷ وزن استفاده کرده است : ۲۷۵ مورد در بحر هزج شامل ۱۲۸ غزل، ۳ قصیده، ۲ ترکیب بند، ۱ قطعه و ۱۴۱ رباعی ؛ ۱۸۶ مورد در بحر رمل شامل ۱۷۴ غزل، ۹ قصیده، ۳ ترکیب بند؛ ۱۳۴ مورد در بحر مجتث شامل ۱۱۵ غزل، ۱۸ قصیده، یک قطعه ؛ ۱۱۱ مورد در بحر مضارع شامل ۱۰۰ غزل، ۷ قصیده، ۴ ترکیب بند ؛ ۲۹ مورد در بحر خفیف شامل۲۵ غزل، ۳ قصیده، ۱ ترکیب بند ؛ ۱۶ مورد در بحر رجز شامل ۱۵ غزل، ۱ قصیده ؛ ۶ مورد در بحر منسرح شامل ۵ قصیده، ۱ غزل  ؛ ۳ مورد در بحر سریع شامل ۲ غزل، ۱ قطعه ؛ ۳ مورد در بحر متقارب شامل ۲ غزل، ۱ قطعه.

موسیقی, عروض, وزن, بحر, نظیری نیشابوری