رجب چوکان
هادی حسن زاده مقدم

تعداد ۲۰ هیبرید مختلف داخلی و خارجی ذرت (Zea mays L.) از پنج گروه رسیدگی در طی دو سال (۱۳۸۶ و ۱۳۸۷) در منطقه مشهد مورد مطالعه قرار گرفتند. این بررسی بصورت کرت های یکبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد که در آن سه تاریخ کاشت (۱۵ اردیبهشت- ۳۰ اردیبهشت و ۱۵ خرداد) در کرت های اصلی و هیبریدها در کرت های فرعی قرار داده شدند. نتایج حاصل نشان داد که کشت هیبریدهای دیررس با ریسک بالائی همراه است. در تاریخ کاشت سوم اکثر هیبریدها بجز هیبریدهای زودرس قادر به طی مراحل رشد و نمو بطور کامل نمی باشند. ارقام زودرس بویژه رقم KSC ۲۶۰ در تاریخ کاشت دوم و سوم و متوسط- زودرس مثل KSC ۴۰۰ در تاریخ کاشت اول و دوم می تواند بدون کاهش عملکرد جایگزین هیبرید دیررس KSC ۷۰۴ گردند. رقم هیبرید KSC ۲۶۰ در سال ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ در تاریخ کاشت سوم بترتیب با تولید ۸۸۶/۱۳ و ۶۹۸/۱۱ تن در هکتار با رطوبت مناسب قابل برداشت بود در حالیکه رقم دیررس رایج KSC ۷۰۴ در همین شرایط با تولیدی معادل ۰۰۷/۱۳ و ۲۴۳/۱۶ تن در هکتار دارای رطوبت دانه حدود دو برابر رقم زودرس بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری با عملکرد رقم زودرس نداشت.

تاریخ کاشت, زودرسی, ذرت, عملکرد دانه