کبری پورراسد استمال - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
مهدی گنج خانلو - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
ابوالفضل زالی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
مصطفی صادقی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران
ارمین توحیدی - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران

این مطالعه باهدف بررسی عملکرد رشد، الگوی مصرف آب، گوارش پذیری، و صفات لاشه بره های لری-بختیاری (لری) و آمیخته لری-بختیاری×رومانف (آمیخته) در شرایط محدودیت آبی انجام گرفته است. تعداد ۲۰ راس بره (۱۰ راس از هر ژنوتیپ) با میانگین وزن ۵/۲±۳۱ و سن ۲±۸ ماه در چهار تیمار با پنج تکرار به صورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل ۲×۲ با دو سطح برای ژنوتیپ و دو سطح برای آب مورد استفاده قرار گرفت. میزان خوراک مصرفی، افزایش وزن روزانه و وزن نهایی تحت تاثیر ژنوتیپ و نحوه دسترسی به آب قرار نگرفت، درحالی که میزان مصرف آب (۰۰۱/۰=p) و نسبت آب به خوراک (۰۲/۰=p) با محدودیت آبی کاهش یافت. بره های دارای محدودیت آبی تقریبا ۹۰ درصد آب خود را در پنج دقیقه اول مصرف کردند. گوارش پذیری مواد مغذی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت ولی میزان ماده خشک مدفوع در محدودیت آبی بالاتر بود (۰۳/۰=p). وزن لاشه و بازده آن تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت، با این حال درصد و وزن دنبه در آمیخته ها پایین تر بود (۰۰۰۱/۰˂p) اما بخشی از این کاهش به وسیله ضخامت چربی بالاتر (۰۵/۰=p) و چربی احشایی (۰۱/۰=p) بالاتر جبران شد. نتایج کلی این مطالعه نشان داد ژنوتیپ و محدودیت دسترسی به آب عملکرد رشد را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار ندادند، بنابراین می توان آمیخته ها را در محیط های با محدودیت آبی مورد استفاده قرار داد.

گوسفند بومی, آمیخته گیری, محدودیت آبی, دنبه, صفات لاشه